Author: Giota Rozana

Έφυγα, φεύγω, θα φύγω

Η ελληνική γλώσσα ίσως είναι η πλουσιότερη του κόσμου. Υπάρχουν πάντα άγνωστες και πολύ ενδιαφέρουσες λέξεις να μάθει κανείς, σε κάθε ηλικία. Και υπάρχουν ακόμη περισσότερες στις διάφορες διαλέκτους. Εγώ όμως, πάντα λιτή κι απέριττη ( γέλασε κανείς;) ξεχώρισα μια μικρή, τόση δα λεξούλα. “Φεύγω”....

Γελάς; Πρόσεχε…

Πριν λίγες μέρες, σε μια κρίση εξομολόγησης, άρχισα να γράφω τι νιώθω. Έγραφα, έγραφα, έγραφα…χείμαρρος! Κι εκείνη τη στιγμή άναψε μια λαμπίτσα! Συνειδητοποίησα ότι πλέον δεν εκφράζομαι όσο θα ήθελα. Ότι όλα όσα νιώθω μένουν κλειδαμπαρωμένα και στριμωγμένα σε μια γωνίτσα. Το αποτέλεσμα είναι να μη συμβαδίζουν αυτά που κάνω με όσα αισθάνομαι, με όσα θέλω. Ένιωσα απίστευτη καταπίεση. Όχι από κάποιον. Από τον ίδιο μου τον εαυτό. Γιατί όμως; Ίσως γιατί έμαθα να είμαι καλά. Ή μάλλον να δείχνω καλά. Είτε κλαίω είτε γελάω, είμαι μια χαρά. Κι έτσι πιστεύω κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς. Από συνήθεια…

Οι μάσκες κάποτε πέφτουν…

Παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων, συλλαμβάνω τον εαυτό μου να...μην παρακολουθεί ουσιαστικά, να ταξιδεύει. Κοιτάζω αλλά δεν βλέπω. Δεν ακούω. Είμαι στο δικό μου παράλληλο κόσμο. Απορροφημένη σε σκέψεις. Και τι σκέψεις.

Οδηγίες για να μην πληγωθείς!

Μπορεί να είναι πολύ νωρίς, όμως αποφάσισα ξαφνικά ότι πρέπει να σου πω κάποια πράγματα. Πρέπει να σου δώσω ορισμένες συμβουλές αγαπημένη και μονάκριβή μου κόρη. Μη φανταστείς ότι είμαι ειδική φυσικά, όχι. Δεν παριστάνω τη relationship blogger. Με παρότρυνε όμως η γνωστή και επιτυχημένη φίλη, με διατριβή και πορεία ετών στον τομέα των σχέσεων (τρεμουλίνιιιι, για εσένα λέω!!).

Άλλο τελειότητα και άλλο ζωή

Όλοι συνηθίζουμε να θεωρούμε τη ζωή των άλλων ιδανική ή έστω καλύτερη από τη δική μας. Ως …άγγελος, γιατρός κλπ θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι ζω μοναδικά, φανταστικά και υπέροχα. Γι’ αυτό πήρα την απόφαση να εκτεθώ! Να περιγράψω μια τυχαία μέρα μου.

Μη με πουλάς

Φιλίες ξανά στο προσκήνιο… Αυτή τη φορά μιλάμε για σχέσεις ζωής. Φιλικές. Αδερφικές. Άρρηκτες! Έχετε κι εσείς κάποια φίλη ή κάποιο φίλο που θεωρείτε αδερφή/αδερφό; Που έχετε ζήσει αξέχαστες όμορφες και άσχημες στιγμές; Που ξέρετε ότι σε κάθε περίπτωση μπορείτε να σταθείτε ο ένας δίπλα στον άλλο, χωρίς δισταγμό, δεύτερες σκέψεις και υστεροβουλία; Μήπως είχατε κάποιον τέτοιο άνθρωπο που χάσατε με κάποια ασήμαντη αφορμή; Ωωωπ! Κάτι πιάνω στον αέρα! Σας κατάλαβα!

Όταν νιώσεις πως κάπου έχεις χαθεί…

   Όταν νιώσεις πως κάπου έχεις χαθεί, ότι πορεύεσαι κάθε μέρα όλο και πιο μακριά από τον εαυτό σου, από τις αρχές σου, τα πιστεύω σου, ότι βλέπεις στον καθρέφτη μια άγνωστη/ έναν άγνωστο κι ότι ψάχνεις τα χαμένα κομμάτια του παζλ οπουδήποτε αλλού παρά μέσα σου, τότε έρχεται η στιγμή να ζητήσεις βοήθεια. Είναι μια περίοδος της ζωής σου που δεν μπορείς να δεις καθαρά. Χρειάζεσαι ένα ζευγάρι μάτια εκτός από τα δικά σου που ίσως θολώνουν από ανασφάλεια, άγχος, απογοήτευση, δάκρυα.

Αγαπήστε!

Πρωί πρωί ξεκινώ για δουλειά. Με το καφεδάκι μου ανά χείρας. Ανοίγοντας το ραδιόφωνο στον αγαπημένο μου σταθμό πετυχαίνω ένα πρόγραμμα πολύ σπέσιαλ. Αφιερωμένο στους απανταχού πονεμένους! Καημός, κλαυθμός, οδυρμός, πόνος. Αφού σκέφτηκα να σταματήσω κάπου για ένα ουισκάκι να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Που...