Οι μνήμες είναι ακόμη εδώ ακόμη κι αν έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τις τελευταίες μου εξετάσεις. Δεν ήταν λίγες! Γυμνάσιο, Λύκειο, 6 χρόνια Πανεπιστήμιο, Αναγνώριση πτυχίου, Ειδικότητα κλπ κλπ. Δεν μπορώ να τις απαριθμήσω αλλά δεν ξεχνώ καμιά! Εμπειρίες, άγχος, κούραση, δικαίωση, ικανοποίηση… Πάντοτε ήμουν...
Ήρθε η στιγμή να συστηθούμε!!! Είμαι η Γιώτα και είμαι…όσο νιώθω (από 18 εώς 42)! Προέρχομαι από την ηρωική Λιβαδειά Βοιωτίας (εκείνη με τα σαράντα παλικάρια). Λατρεύω την κόρη μου, τη σοκολάτα και το μπαλέτο. Μου αρέσει επίσης να δημιουργώ και να εκφράζομαι. Δεν μπορώ να...
Μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάω… όπως λέει το γνωστό τραγούδι. Όχι. Μια ευκαιρία να φτιάξω τον παράδεισο μου και να ζήσω μέσα σε αυτόν. Μια γυναίκα στα πρώτα αλλά πολύ περισσότερο στα δεύτερα – άντα της ξέρει πλέον τι ζητάει. Έχει διαμορφώσει τον χαρακτήρα της,...
Η αγάπη της μητέρας για το παιδί της νομίζω δεν περιγράφεται με λόγια. Από τη στιγμή που αρχίζει σιγά σιγά να σχηματίζεται μέσα της, από τη στιγμή που νιώθει την πρώτη του κίνηση και τη στιγμή που θα το πρωτοαντικρίσει. Το βλέπει μέρα με τη μέρα...
«Μάτια μπλε, μελαγχολικά…», «δυο πράσινα μάτια…», «μαύρα μάτια…», «για τα καστανά σου μάτια…», «τα βεγγαλικά σου μάτια…», «αχ τα μάτια σου»! Να συνεχίσω; Δεν είναι τυχαίο το ότι έχουν γραφτεί τόσα τραγούδια για τα μάτια, ένα αισθητήριο όργανο που πραγματικά είναι φτιαγμένο από τον δημιουργό μας...
Είναι μια ήρεμη στιγμή της ημέρας. Όλοι είμαστε απασχολημένοι, όλοι στον δικό μας προσωπικό κόσμο. Είναι από εκείνες τις ώρες που ο καθένας μας απορροφάται στις σκέψεις του, οργανώνει την επόμενη μέρα και ξεκουράζεται. Γράφω απορροφημένη...
Όλοι μας πολύ συχνά διαπιστώνουμε και πολλές φορές παραπονιόμαστε για την ρουτίνα της καθημερινότητάς μας. Ίδιοι άνθρωποι, ίδιο πρόγραμμα, ίδιες συνήθειες, ίδια δρομολόγια, αναμενόμενες αντιδράσεις ή εξελίξεις. Κουραστικό. Μονότονο. Βαρετό. Αναζητούμε λοιπόν διεξόδους, μικρές αποδράσεις, μικρές «αμαρτίες», μικρές παρεκκλίσεις από τα τετριμμένα. Αλλαγές εσωτερικές και εξωτερικές...
Θυμάστε πόσες φορές έχετε πει αυτή τη φράση σαν παιδιά? Κάθε φορά που κάνατε κάτι καινούργιο. Κάτι που θεωρούσατε σπουδαίο. Κι ίσως εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε κάποιος διαθέσιμος για να σας δει. Ή όταν σας έβλεπε τελικά ήταν πολύ αργά...
Πέρασε ένας μήνας και κάτι που σας κρατάμε συντροφιά. Σας είχα υποσχεθεί να γνωριστούμε καλύτερα και νομίζω ότι ήρθε η ώρα! Κανονικά δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτουμε ούτε καν την ιδιότητά μας εμείς οι Άγγελοι, αλλά εγώ σας εμπιστεύομαι απόλυτα! Λοιπόν! Τι δεν ξέρετε για εμένα? Όταν...