Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ψυχούλες…

30 Μάι Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ψυχούλες…

Είμαι η πρώτη που πιστεύω στους Αγγέλους, σας το έχω πει και προσπαθώ να το αποδείξω καθημερινά. Θα ήθελα πολύ να ζούσαμε σε ένα κόσμο γεμάτο ευγένεια, αγνά συναισθήματα και προθέσεις, χωρίς κακία, εκδικητικότητα, μηχανορραφίες, συνομωσίες, σχέδια εξόντωσης. Σε μια κοινωνία όπου δε θα ισχύει το γνωστό «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Όνειρα θερινής νυκτός θα μου πείτε…
Πρέπει να παραδεχτώ ότι υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν στιγμές που ξεχνάω ότι πλέον η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μου είναι κάθε άλλο παρά « Άνθρωποι». Όποια ετυμολογική εξήγηση και αν αποδεχθούμε για την λέξη αυτή, κάποιοι δεν αξίζουν να ονομάζονται έτσι διότι ούτε εξυψώνουν το είδος ούτε τιμούν τα παντελόνια που φορούν.
«Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ψυχούλες», μου είπε σε μια συζήτησή μας ένας άνθρωπος που εκτιμώ ιδιαίτερα. Δυστυχώς. Έχει απόλυτο δίκιο. Το διαπιστώνω με λύπη μου και με μεγάλη απογοήτευση. Έχω κάνει διαχωρισμό: Φίλοι, γνωστοί, ψεύτικοι φίλοι και γνωστοί. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει και κατηγορία «εχθροί», όπου υπάρχουν αρκετές επιβεβαιωμένες υποψηφιότητες. Όμως σκέφτηκα καλά. Το μόνο που θα μου προσέφερε η δημιουργία αυτής της κατηγορίας θα ήταν αρκετή δόση αρνητικής ενέργειας και τοξικότητας. Έτσι λοιπόν προτίμησα να φτιάξω κατηγορία: «διεγραμμένοι».
Βεβαίως ακόμη και στην τελευταία κατηγορία να τοποθετήσεις κάποιον, δεν εξυπακούεται ότι θα ξεμπερδέψεις από την κακία, τη ζήλεια, την κακοπροαίρετη κριτική και τις πιθανότατα επικίνδυνες σκέψεις και πράξεις του. Βαρέθηκα αγαπητοί μου.
Θα μπορούσα να σας πω ιστορίες απείρου κάλους για δήθεν φίλους που με το ένα χέρι σε χτυπούν στην πλάτη ρωτώντας αν είσαι καλά και με το άλλο ετοιμάζονται να σου καταφέρουν μια δυνατή πισώπλατη μαχαιριά, γιατί, άκουσον άκουσον, είσαι άξιος και καλός στη δουλειά σου. Ή για κάποιους που έχουν να πουν έναν «καλό» λόγο, μόνο που τον λένε πάντοτε απουσία του ενδιαφερόμενου και ούτε καν ισχύει αυτό που αβίαστα ξεστομίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Δε θα ασχοληθώ όμως περαιτέρω. Αυτό το σύμπαν που επιστρέφει συμπεριφορές ας πράξει αναλόγως.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ψυχούλες. Αλλά γνώρισα μερικούς που είναι. Και θα τους φυλάξω σαν κόρη οφθαλμού στην καλύτερη θέση, εκείνη που τους αξίζει άλλωστε, στη ζωή μου. Γιατί να ξέρετε, τους σκάρτους δεν μπορείς να τους αποφύγεις και δεν μπορείς να τους αλλάξεις. Αλλά μπορείς να φτιάξεις ένα τείχος από ανθρώπους όμορφους στην ψυχή και το μυαλό, οχυρώνοντας κατά το δυνατόν τον ζωτικό σου χώρο.
Εύχομαι να βρείτε κι εσείς τους όμορφους ανθρώπους σας. Και σε εκείνους τους… «διεγραμμένους» εύχομαι τα «καλύτερα»! Με πολλή αγάπη και σκέψη!