Έφηβοι στην οικογένεια. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;

11 Νοέ Έφηβοι στην οικογένεια. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;

Σε όσους λέω ότι έχω μια κόρη στην εφηβεία, αντιδρούν δείχνοντας σκεπτικοί και κουνώντας το κεφάλι. Τι σημαίνει αυτό; Ίσως είχαν άσχημη εμπειρία, ίσως πιστεύουν ότι είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ηλικία με πολλά θέματα. Εντάξει, δεν είναι παράδεισος η εφηβεία και τα έχουμε πει πολλές φορές.

Όμως αυτό που προσπαθώ εγώ τουλάχιστον να σκέφτομαι είναι ότι και οι έφηβοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Οπότε εν μέρη είναι δικαιολογημένοι. Τι άλλο κρατάω στο μυαλό μου; Μια λίστα πραγμάτων, τα οποία φαντάζομαι ισχύουν για όλα τα κορίτσια που βρίσκονται στην εφηβεία.

– Είμαι αποφασισμένη ότι εφόσον άρχισαν οι έξοδοι τα σαββατοκύριακα, με περιμένει ξενύχτι! Αλλά αυτό περνάει και ξεχνιέται.

– Ξέρω ότι τα ξεσπάσματά της δεν έχουν να κάνουν με εμένα (εντάξει, κάποιες φορές έχουν). Μόλις ξεθυμάνει, θα μου ζητήσει συγνώμη. Απλά η ένταση από την υπερβολική πίεση κάπου πρέπει να ξεσπάσει και εγώ είμαι ένας υπέροχος σάκος του μποξ.

– Επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια, ακόμη κι αν την εκνευρίζω. Στόχος να εμπεδώσει ότι πάντα κάνουμε μόνο ότι θέλουμε εμείς και ότι μας κάνει να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας.

– Την περιμένω για να φάμε μαζί (και το ίδιο κι εκείνη), γιατί αυτή είναι ίσως η μοναδική ώρα της ημέρας που θα περάσουμε μαζί κι αυτό όχι πάντα.

– Ξέρω ότι όποτε ζητάει τη γνώμη μου, ναι μεν την ακούει, αλλά τη φιλτράρει και τελικά επιλέγει μόνη της.

– Προσπαθώ να σκέφτομαι όπως θα σκεφτόμουν στην ηλικία της. (Αν και ώρες ώρες νομίζω ότι είναι πιο ώριμη από εμένα.)

– Δεν λέω συχνά όχι, εκτός αν θεωρώ ότι είναι κάτι παράλογο.

– Η λέξη τιμωρία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου από τότε που ήταν μικρή. Υπάρχουν άλλες λύσεις και κυρίως η συζήτηση.

– Δεν ξεχνάω να υπενθυμίζω κάπου κάπου ότι είμαι «εδώ» ανά πάσα στιγμή, ακόμη κι αν είμαι χιλιόμετρα μακριά.

– Προσπαθώ να αφήνω πολύ χώρο για πρωτοβουλίες και αποφάσεις, διαχείριση χρόνου και μικρών κρίσεων, ώστε να γίνεται υπεύθυνη και αυτόβουλη όσο γίνεται περισσότερο.

– Υπενθυμίζω συχνά ότι την εμπιστεύομαι. Με τους άγνωστους έχω θέμα, όχι με το παιδί μου.

– Έχω αποδεχτεί ότι το κινητό είναι πλέον προέκταση του χεριού της αλλά της λέω συχνά και πιστεύω ότι έχει συνειδητοποιήσει τους ενδεχόμενους κινδύνους.

– Τέλος, δε με πειράζει να κάνω οποιαδήποτε θυσία χρειαστεί, αρκεί να βλέπω ότι αναγνωρίζεται και εκτιμάται.

Τα αγόρια είναι λίγο διαφορετικά πιστεύω. Θα ήθελα να ξέρω φυσικά ποιες είναι οι διαφορές. Από μια γρήγορη έρευνα που έκανα κατέληξα σε μερικά tips για «αγορομάνες»! Θα σας τα πω αλλά σίγουρα θέλω να μάθω τις δικές σας εμπειρίες και απόψεις.

– Όσο «άγρια» και ατίθασα κι αν είναι τα αγόρια σας να είστε πάντα προσεκτικές στις εκφράσεις σας. Πάντα ευγενικές και ας πούμε …ήρεμες. Διότι όσο και να νομίζετε ότι δεν ακούν, αυτό δεν ισχύει. Ακούν τα πάντα.

– Μάθετέ τα να σέβονται τις γυναίκες. Είτε είναι μέλη της οικογένειας είτε όχι. Και βέβαια δείξτε κι εσείς σεβασμό απέναντί τους.

– Αν δεν ξεκολλάνε από το ηλεκτρονικό παιχνίδι ή το κινητό, η λύση είναι να θέσουμε σιγά σιγά όρια αποδεκτά και από τις δύο πλευρές και όχι να τους το κλειδώσετε ή να το…σπάσετε από τα νεύρα σας!

– Να είστε προετοιμασμένες για…μεγάλες πείνες. Μεσημεριανό μετά το μεσημεριανό κλπ κλπ- Αποδεχτείτε ότι θα είναι λίγο αλλού και αφήστε κατά τύχη το αφρόλουτρο και το αποσμητικό σε περίοπτη θέση. Θα καταλάβουν!

– Μην εισβάλλετε στο δωμάτιο απροειδοποίητα και μην σοκάρεστε με την ακαταστασία. Σε λίγα χρόνια δε θα την βλέπετε.

– Μάθετέ τους τα βασικά μυστικά επιβίωσης. Όταν φύγουν από τη φωλιά τους πρέπει να γνωρίζουν πως να επιβιώσουν!

– Υπενθυμίζετέ τους ότι τους έχετε εμπιστοσύνη (και απλά έχετε τα μάτια σας ανοιχτά και όοολες τις αισθήσεις σας σε εγρήγορση).

– Τέλος μην κάνετε το λάθος να σχολιάσετε και να κρίνετε την κοπέλα του αγοριού σας! Απλώς πείτε του βασικά πράγματα για να ξέρει τι να προσέχει.

Κάθε παιδί είναι σίγουρα ξεχωριστό. Έχει τις δικές του ιδιοτροπίες αλλά και τα δικά του θετικά στοιχεία. Αν μπορέσει κανείς να τα ισορροπήσει, τότε έχει πετύχει κατά πολύ τον στόχο του. Καλή μας τύχη! Και υπομονή…θα περάσει κι αυτή η φάση και μετά θα γυρίζουμε από δωμάτιο σε δωμάτιο αναπολώντας όσα μας εκνευρίζουν, μας πιέζουν ή μας στεναχωρούν τώρα.