Όταν νιώσεις πως κάπου έχεις χαθεί…

25 Οκτ Όταν νιώσεις πως κάπου έχεις χαθεί…

   Όταν νιώσεις πως κάπου έχεις χαθεί, ότι πορεύεσαι κάθε μέρα όλο και πιο μακριά από τον εαυτό σου, από τις αρχές σου, τα πιστεύω σου, ότι βλέπεις στον καθρέφτη μια άγνωστη/ έναν άγνωστο κι ότι ψάχνεις τα χαμένα κομμάτια του παζλ οπουδήποτε αλλού παρά μέσα σου, τότε έρχεται η στιγμή να ζητήσεις βοήθεια. Είναι μια περίοδος της ζωής σου που δεν μπορείς να δεις καθαρά. Χρειάζεσαι ένα ζευγάρι μάτια εκτός από τα δικά σου που ίσως θολώνουν από ανασφάλεια, άγχος, απογοήτευση, δάκρυα.

   Το ζήτημα είναι να επιλέξεις τη σωστή χείρα βοηθείας. Είναι μια δύσκολη, κρίσιμη, ευαίσθητη καμπή. Μπορεί να θεωρείς ιδανικά άτομα, καταστάσεις , αντικείμενα που σε άλλη περίπτωση δε θα σε άγγιζαν, δε θα σε συγκινούσαν καν. Ίσως να ακουμπάς σε λανθασμένα, σαθρά ερείσματα που γκρεμίζονται με την πρώτη δόνηση.

   Πραγματικά το θέμα είναι να βρεις κάποιον που θα αφουγκραστεί τις κραυγές απελπισίας της ψυχής σου, του μπερδεμένου σου μυαλού. Να θυμάσαι. Πολλοί θα αγγίξουν την ψυχή σου καθώς απλώνει απελπισμένη τις πτυχές της. Λίγοι, ίσως ένας και μοναδικός, θα την ακροαστούν, θα την αγκαλιάσουν και θα της δείξουν τον μοναχικό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει για να συναντήσει το χαμένο της εαυτό.

   Ο δρόμος θα είναι μακρύς, επίπονος. Μη φοβηθείς. Μη δειλιάσεις. Μην κοιτάξεις πίσω. Αξίζει. Θα βγεις νικήτρια/νικητής, με τη φαρέτρα σου γεμάτη αυτοπεποίθηση, γαλήνη και έτοιμη/ος να κατακτήσεις την ευτυχία.