Οι μάσκες κάποτε πέφτουν…

31 Οκτ Οι μάσκες κάποτε πέφτουν…

Παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων, συλλαμβάνω τον εαυτό μου να…μην παρακολουθεί ουσιαστικά, να ταξιδεύει. Κοιτάζω αλλά δεν βλέπω. Δεν ακούω. Είμαι στο δικό μου παράλληλο κόσμο. Απορροφημένη σε σκέψεις. Και τι σκέψεις. Συνειδητοποιώ λοιπόν ότι θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που ενώ δεν κάνουν τίποτα σημαντικό στη ζωή τους, τίποτα ξεχωριστό και ιδιαίτερο, ανθρώπους που είναι μέτριοι προς κακοί στη δουλειά ή τη συμπεριφορά τους αλλά παρόλα αυτά έχουν καταφέρει να είναι επιτυχημένοι. Έχουν καθιερωθεί και ορισμένες φορές θεοποιηθεί στον τομέα τους. Και μονολογώ σιωπηρά. Μήπως δεν είναι επιτυχία αυτό? Ταλέντο? Να είσαι ότι δηλώνεις, να το κραυγάζεις και να το υποστηρίζεις τόσο καλά!!!

Έτυχε από την άλλη πλευρά να συναντήσω σημαντικότατους, πολύ αξιόλογους, ιδιαίτερα ευφυείς και δημιουργικούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν τόσο χαμηλών τόνων ώστε να περνούν απαρατήρητοι, να εργάζονται με πίστη, αφοσίωση και πολλή αγάπη γι’αυτό που κάνουν, χωρίς πανηγυρισμούς, προβολή και ίχνος εγωισμού.

Φυσικά θα μου πείτε στην εποχή του μάρκετινγκ δε θα πουλήσεις τον εαυτό σου; Βεβαίως! Αλλά με ήθος, ειλικρίνεια, συνέπεια. Η αγορά είναι πλέον ελεύθερη. Σε όλους τους τομείς. Η διαφήμιση, τα social media, αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς. Δεν είναι κακό αυτό. Ακόμη και άνθρωποι παλαιότερων γενεών συντονίζονται στον παλμό της πληροφορίας και της τεχνολογίας.

Θέλω να καταλήξω όμως στο μόνο βέβαιο. Παρά της εξαιρετικές τεχνικές παραποίησης, παραπλάνησης, παραπληροφόρησης, κάποτε όλες οι…απάτες αποκαλύπτονται. Οι μάσκες πέφτουν. Η αλήθεια του καθενός μας γίνεται ορατή σε όλους. Γι’ αυτό το καλύτερο είναι να είμαστε και να προβάλουμε την αυθεντικότητά μας. Να στηρίζουμε και να «διαφημίζουμε» αυτό που είμαστε και όχι αυτό που θα θέλαμε να είμαστε.