ΚΟΙΤΑ ΜΕ!

07 Μάι ΚΟΙΤΑ ΜΕ!

Θυμάστε πόσες φορές έχετε πει αυτή τη φράση σαν παιδιά? Κάθε φορά που κάνατε κάτι καινούργιο. Κάτι που θεωρούσατε σπουδαίο. Κι ίσως εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε κάποιος διαθέσιμος για να σας δει. Ή όταν σας έβλεπε τελικά ήταν πολύ αργά… είχατε ήδη πληγωθεί!!

Την ίδια ακριβώς φράση επαναλαμβάνουμε καθημερινά και τώρα. Ίσως πλέον σιωπηλά, επειδή μάθαμε να είμαστε ταπεινοί, αλλά με τον ίδιο σκοπό. Με τη ίδια λαχτάρα κάποιος να μας δώσει προσοχή. Κάποιος να μας εκτιμήσει και να μας αξιολογήσει θετικά. Να δει πόσο καλά κάνουμε τη δουλειά μας. Με πόση αφοσίωση φροντίζουμε την οικογένειά μας. Πόσο ευγενικοί, πόσο περιποιημένοι και καλοντυμένοι είμαστε. Τί μπορούμε να δώσουμε μέσα από την ψυχή μας.

Όμως υπάρχουν στιγμές που όλοι μας νιώθουμε ότι δε μας “κοιτάζει” κανείς. Ότι δεν έχει κανείς χρόνο να μας πει ένα καλό λόγο, να μας ρίξει ένα βλέμμα, να μας χαρίσει ένα χαμόγελο ή μια αγκαλιά. Παρόλο που καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια για όλα. Και τότε είτε κλεινόμαστε στον εαυτό μας είτε προσπαθούμε περισσότερο να τραβήξουμε την προσοχή επάνω μας.

Βεβαίως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πώς δε θα καταφέρουμε να κάνουμε τους γύρω μας να μας δουν αν οι ίδιοι νιώθουμε αόρατοι και ασήμαντοι. Αν δεν πιστεύουμε αρκετά στην αξία μας. Αν δεν έχουμε την αυτοπεποίθηση ότι αξίζουμε την αναγνώριση, την επιβράβευση, την αγάπη, το …χειροκρότημα. Ο καθένας αναζητά κάτι από αυτά για άλλοτε άλλο λόγο. Μα δεν είναι εύκολο να τα πάρει αν δεν τα διεκδικήσει με πάθος.

Διάβασα πρόσφατα μια άσκηση που μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτό. Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι είμαστε λουλούδια, ας πούμε μπουμπούκια από ροζ τριαντάφυλλα, και οτι αυτή τη στιγμή συγκεντρώνουμε πάνω μας όλες τις ακτίδες του ήλιου. Νιώθουμε τη ζεστασιά να μας αγκαλιάζει. Ανθίζουμε. Νιώθουμε πιο όμορφα από ποτέ. Έτοιμοι να κατακτήσουμε τον κόσμο με τη λάμψη και το άρωμα που εκπέμπουμε! Και τώρα όλοι μας κοιτάζουν! Μας θαυμάζουν επιβεβαιώνοντας όσα νιώθουμε μέσα μας…