Η ψυχολογία του ντυσίματος και τα συναισθήματα των …ρούχων

19 Δεκ Η ψυχολογία του ντυσίματος και τα συναισθήματα των …ρούχων

Κορωνοϊός, καραντίνα, απαγόρευση κυκλοφορίας, τηλεκπαίδευση, τηλεργασία…

Από τη μια μέρα στην άλλη περάσαμε από το καθημερινό ερώτημα “Τι να φορέσω πάλι σήμερα” στην υιοθέτηση του look πιτζάμα ή φόρμα for ever. Με τη διάθεση στα…πατώματα, ακόμη και στην περίπτωση που έχουμε να βγούμε για λίγο έξω, για τα βασικά, δεν ντυνόμαστε πλέον όπως πριν. Ανοίγουμε και κλείνουμε τη ντουλάπα τόσο σύντομα, αναπολώντας τις ημέρες που χαιρόμασταν τη γκαρνταρόμπα μας.

Περίπου από τα μέσα Μαρτίου μέχρι σήμερα, με μια μικρή διακοπή κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, το καθημερινό ντύσιμο έχει πλέον λιγότερη, έως και καμία σημασία. Η “ψυχολογία του ντυσίματος” κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω του COVID-19 μπορεί να ακούγεται ως κάτι αστείο ή και μηδαμινής σημασίας, κι όμως τα ρούχα και τα αξεσουάρ, η περιποίηση του εαυτού μας, είναι πραγματικά πολύτιμοι σύμμαχοί μας σε μια περίοδο γεμάτη δυσκολίες.

Τι σημαίνει “ψυχολογία του ντυσίματος”; Έχουν τα ρούχα συναισθήματα;

Τα ρούχα μπορεί να μην έχουν συναισθήματα, όμως εμείς οι άνθρωποι που τα φοράμε σίγουρα έχουμε, η σχέση μας με το ντύσιμο είναι αμφίδρομη και τα συναισθήματα που μας προκαλλούν τα ρούχα είναι σημαντικά. Ένα ρούχο που νιώθουμε όμορφο ή άνετο ρούχο μπορεί να μας φτιάξει την ημέρα, ενώ ένα άβολο ή αταίριαστο ρούχο μπορεί να ρίξει την ψυχολογία μας.

Η “ψυχολογία του ντυσίματος” αντανακλάται επίσης στην εικόνα που αποκτούν οι άλλοι για εμάς, στα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε, στη διάθεσή μας αλλά και συμβαδίζει με τις δραστηριότητές μας. Για παράδειγμα, κανείς (μάλλον) δεν κατάφερε να κάνει επιτυχώς κοιλιακούς φορώντας ένα πολύ στενό φόρεμα ή να μεταφυτεύσει μια γλάστρα με ένα λευκό συνολάκι χωρίς να λερωθεί.

Τι σημασία έχει η “ψυχολογία του ντυσίματος” όταν δε σε βλέπει κανείς;

Όσοι δουλεύουν από το σπίτι αυτή την περίοδο και ειδικά αν πρέπει να πραγματοποιήσουν διαδικτυακές συναντήσεις συσκέψεις, είναι “υποχρεωμένοι” να ντύνονται όπως όταν πήγαιναν κανονικά στο γραφείο τους. Όσοι δεν έχουν τέτοια υποχρέωση, συνήθως προτιμούν να ντύνονται απλώς άνετα, σαν να βρίσκονται σε διακοπές στο σπίτι. Καλύτερα περνάμε, στο σπίτι μας και παντού, όταν είμαστε ντυμένοι όπως θέλουμε, όπως αισθανόμαστε, όπως έχουμε ονειρευτεί ή όπως μας βολεύει σε τελική ανάλυση. Έτσι μπορούμε να συνεχίζουμε τη ζωή μας αντλώντας δύναμη από την ίδια την καθημερινότητα. Ενίοτε, όμως, η άνεση στην καθημερινότητα κρύβει μια παγίδα: αυτή της παραμέλησης του εαυτού μας.

Όμως έχει διαφορά να φοράμε μια τρύπια φόρμα επειδή αισθανόμαστε πως αυτή μάς κάνει να αισθανόμαστε όμορφα και χαλαρά, ειδικά σε μια περίοδο που έχουμε ανάγκη τα όμορφα συναισθήματα κι άλλο να τη φοράμε επειδή έτσι θεωρούμε πως έτσι πρέπει, αφού είμαστε σπίτι και δε θα μας δει κανείς.

“Θα μας δούμε εμείς”, είναι η απάντηση σε αυτό. Σκεφτήκατε ότι όταν δε μπαίνουμε καν στον κόπο να αλλάξουμε τις πιτζάμες μας, το αποτέλεσμα είναι όλες οι ώρες και όλες οι μέρες να μοιάζουν “ακόμα πιο ίδιες”; Γιατί όμως να μην εκμεταλλευτούμε αυτή την περίοδο για να αφήσουμε τον εαυτό μας να εκφραστεί ελεύθερα στιλιστικά, να πειραματιστεί και να “παίξει” με το ντύσιμό του, εφόσον πρακτικά έχουμε αυτή τη δυνατότητα;

Ντύνομαι, αισθάνομαι, προσπαθώ

Στα social media και ειδικά στο Instagram βλέπουμε να αντικατοπτρίζεται η εκάστοτε “ψυχολογία” κάθε περιόδου. Θα έχετε παρατηρήσει ότι αυτόν τον καιρό βλέπουμε φαγητά, αναδρομές στο παρελθόν (throwbacks) και πολλά quotes για το μέλλον, την ευτυχία, το αύριο.

Θα μπορούσαμε να δούμε όμως την πανδημία και την καραντίνα ως μια ευκαιρία, και ταυτόχρονα μια “πρόκληση”, να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας. Να ξυπνήσουμε το πρωί και να ντυθούμε όμορφα, όπως θα θέλαμε να ντυθούμε αν θα βγαίναμε έξω σε συνθήκες προ πανδημίας, για παράδειγμα για μια επαγγελματική συνάντηση, ή για καφέ. Ίσως ακούγεται μάταιο ή ανούσιο και ανώφελο, αλλά μπορεί να γίνει είναι μια καθημερινή υπενθύμιση των λόγων για τους οποίους προσπαθούμε όλοι μαζί, καθένας όπως μπορεί, να διαχειριστούμε την πανδημία, έχοντας διαρκώς στο μυαλό μας πως, κάποια στιγμή στο μέλλον, θα μπορούμε σταδιακά να ξαναφτιάξουμε την καθημερινότητά μας όπως ήτανπρο COVID-19.

Το ντύσιμο είναι μια υπενθύμιση του ποιοι είμαστε και κατά τη διάρκεια της καραντίνας, μια επιπλέον προσπάθεια να παραμείνουμε αισιόδοξοι και γεμάτοι θέληση να παλέψουμε όλοι μαζί ενάντια στον κοινό εχθρό. Τα ρούχα μας δεν καθορίζουν το ποιοι είμαστε, μας βοηθούν όμως, εφόσον το επιθυμούμε, να παραμείνουμε ο εαυτός μας σε μια περίοδο που το έχουμε απόλυτη ανάγκη. Οπότε ντυθείτε και …στολιστείτε. Κάθε μέρα. Και πολύ περισσότερο στις γιορτές!