Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε γάτες

01 Αυγ Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε γάτες

Υποτίθεται ότι οι γατούλες, τα αγαπημένα αυτά κατοικίδια, έχουν επτά ή κατά άλλους εννιά ζωές. Βεβαίως αυτή η εικασία βασίζεται στην ικανότητά τους να ελίσσονται με μεγάλη ταχύτητα σε κάθε περίπτωση κινδύνου αλλά και στην αντοχή τους στις πτώσεις από ύψος. Όλα αυτά πιθανότατα είναι μύθος, όμως οι περισσότεροι από εμάς τα πιστεύουμε.
Τώρα, εμείς οι άνθρωποι, καλώς ή κακώς, έχουμε μια και μοναδική ζωή. Μια ευκαιρία να ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε, όσα περισσότερα προλαβαίνουμε. Να απολαύσουμε τις στιγμές που συνθέτουν τον χρόνο που έχουμε διαθέσιμο και να αξιοποιήσουμε το σύντομο πέρασμά μας από την γη. Μπορεί να φαίνονται πολλά τα χρόνια που κατά μέσο όρο ζει ένας άνθρωπος στην εποχή μας, αλλά περνάνε τόσο γρήγορα όσο δεν μπορεί να φανταστεί κανείς.
Λοιπόν το προνόμιο αυτό που έχουμε ως είδος δεν το εκμεταλλευόμαστε όπως θα έπρεπε. Λίγο η αγωνία μας να κυνηγήσουμε την επιτυχία και την οικονομική ευρωστία, λίγο τα στερεότυπα, οι αναστολές και οι κοινωνικοί περιορισμοί, μας εμποδίζουν να εστιάσουμε στη δημιουργία της ευτυχίας, στην αναζήτηση της χαράς. Επενδύουμε σε τόσα άλλα ξεχνάμε την φιλία, την συντροφικότητα, την καλοσύνη, την αγάπη. Αναλωνόμαστε πολλές φορές σε ασήμαντες λεπτομέρειες, σε μικρότητες, κακίες, υπεραναλύουμε καταστάσεις, σχέσεις, σκέψεις και συναισθήματα, παρασυρόμαστε και ξοδεύουμε άσκοπα την ενέργειά μας σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν.
Μέσα στην παραζάλη της καθημερινότητας και της συνήθειας, την δύνη των συγκρίσεων, του ανταγωνισμού, της ζήλειας, του κομπλεξισμού, χάνουμε τον εαυτό μας αφού κάποια στιγμή κάμπτονται οι αντιστάσεις μας και γινόμαστε καλά προγραμματισμένα, άψυχα ρομπότ. Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά αν αφεθούμε αρχίζουμε να νιώθουμε ξανά και να …περνάμε καλά! Ναι, μπορούμε να περνάμε καλά και να χαιρόμαστε με απλά πράγματα. Όπως μια βόλτα με ένα φίλο, μια οικογενειακή συνάθροιση ή τη χαρά ενός αγαπημένου μας προσώπου. Και τότε αν το φιλοσοφήσουμε, συνειδητοποιούμε ότι εκεί κρύβεται η μεγάλη μας δύναμη. Στα απλά και όμορφα.
Συχνά ο άνθρωπος χρειάζεται ένα σοκ. Κάτι να τον ταρακουνήσει και να του ανοίξει τα μάτια της ψυχής του κι έτσι να δει την αλήθεια. Να καταλάβει ποιος είναι σωστός τρόπος να ζει και να αρχίσει να απολαμβάνει τη ζωή σαν να είναι κάθε μέρα η τελευταία που πρόκειται να περάσει πάνω στη γη. Σαν να θέλει να αξιοποιήσει κάθε δευτερόλεπτο γυρίζοντας την προσωπική του τηλεταινία. Η ζωή είναι μικρή. Πολύ μικρή, ακόμη κι αν ζήσετε 100 χρόνια. Γι΄αυτό σας λέω. Πάρτε μια ανάσα, ανασυνταχτείτε, κοιτάξτε πέρα από το τοίχος που χτίσατε γύρω σας με όλες τις περιοριστικές σας πεποιθήσεις, πάρτε λίγη φόρα και ετοιμαστείτε γιατί το πάρτι μόλις άρχισε και είμαι σίγουρη ότι δε θέλετε να το χάσετε.
Είπαμε δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε γάτες. Έχουμε μια ζωή οπότε ας την κάνουμε καλή, ας τη ζήσουμε!