ΑΞΙΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ…

06 Αυγ ΑΞΙΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ…

Κυριακή πρωί…όχι σαν όλα τα άλλα! Είναι τα γενέθλια της Νίκης μου! Αν και έχω κοιμηθεί μόνο 4 ώρες, ανοίγω τα ματάκια μου στις 6:30…αυτόματα και χωρίς να νιώσω τις πατουσίτσες του Donut να με τραβάνε. Αφού συνειδητοποιώ ποια είμαι, που είμαι και τι μέρα είναι, πετάγομαι στη στιγμή. Έχω αγώνα σήμερα…

Σκέφτηκα να οργανώσω πάρτυ έκπληξη, αφού ακυρώσαμε τις διακοπές μας και μείναμε σπίτι. Ειδοποίησα την κολλητή της κόρης μου να μαζέψει τις φίλες της, ανέθεσα στην Έλβα τα μπαλόνια και την τούρτα και επιστράτευσα τους αγαπημένους μου Χριστίνα και Γιώργο για να απασχολήσουν τη μικρή μέχρι να ετοιμάσουμε το σπίτι και να συγκεντρωθούμε όλοι.

Αφού έκανα καφεδάκι, ανασκουμπώθηκα. Σκούπες, σφουγγαρίστρες, πανάκια ξεσκονίσματος, καθαριστικά… Ο ήλιος τυπικότατος, στο ραντεβού του, λάμπει! Κι όχι μόνο, ζεσταίνει αφόρητα! Με σύστημα και συγκέντρωση τελειώνω το πότισμα, το καθάρισμα του εξωτερικού χώρου και το…ψάρεμα των φύλλων και εντόμων από την πισίνα! Συνεχίζω μέσα. Έλιωσα κυριολεκτικά. Ζέστη από τις 7 το πρωί!

Μετά την πρωινή μου «γυμναστική», ώρα για το δεύτερο καφεδάκι μου και μια βουτιά στην πισινούλα. Έτσι, για να μην κινήσω υποψίες. Ξύπνησε εν τω μεταξύ η πριγκίπισσά μου! Νωρίς νωρίς (10:30) για να μη χάσει την ημέρα των γενεθλίων της!

Εγώ ατάραχη… σε λίγο άρχισε να παραπονιέται. Να αλλάζει θέσεις στον καναπέ, να επισημαίνει ότι βαριέται θανάσιμα. «Μα τί να κάνουμε τώρα. Που να γυρίζουμε με 40 βαθμούς έξω; Μια χαρά είμαστε εδώ. Μέχρι να δούμε τηλεόραση, να φάμε κλπ θα έρθει το απόγευμα. Ίσως πάμε κάπου.» Στέλνω μνμ στη Χριστίνα αμέσως! « Πες της να βγείτε γύρω στις 5, κλαίει από τη βαρεμάρα!»

Όλα πήγαν βάσει σχεδίου. Όλα είναι έτοιμα! Φτάνουν τα έξι κορίτσια και τρέχουν να κρυφτούν στο δωμάτιο της εορτάζουσας. Ειδοποιώ να γυρίσουν από την προμελετημένη και οργανωμένη βόλτα! Την περιμένουμε στην πόρτα με την Έλβα. Μετά τις ευχές, την παροτρύνουμε να αλλάξει ρούχα για να βγάλουμε δήθεν φωτογραφίες. Ψάχνουμε ρούχα. Πάει να ντυθεί στην τουαλέτα και… «Surprise!!!!» . Κραυγές έκπληξης και χαράς, αγκαλιές και φιλιά! Μοναδικές στιγμές! 7 κορίτσια σε τρελά κέφια!

Το πάρτυ ήταν τέλειο! Η Νίκη μιλούσε συνέχεια για το «καλοστημένο σενάριο». Δεν είχε καταλάβει τίποτα! Ήταν ενθουσιασμένη με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη! Κι εγώ υπερήφανη, χαρούμενη, ικανοποιημένη και χωρίς… πόδια πια! Άξιζε τον κόπο! Τι πιο όμορφο από το να δίνεις χαρά στους αγαπημένους σου! Να τους βλέπεις απλά ευτυχισμένους… Αξία ανεκτίμητη!