Silence! Κοιμήσου επιτέλους!

29 Μάι Silence! Κοιμήσου επιτέλους!

Δώδεκα και ένα… ουφ! Αύριο πάλι δουλεύω και έχω σούπερ πρόγραμμα αλλά ο «κύριος» έχει κεφάκια. Δε βάζει γλώσσα μέσα. Θεωρίες επί θεωριών, επιχειρήματα, ατέλειωτοι μονόλογοι, υποθέσεις, ερωτήσεις και απαντήσεις. Τι να πω… Δεν έχω βρει το κουμπί του, εκείνο το μαγικό «off», να το πατήσω με όση δύναμη μου μένει!
Νομίζετε ότι τόση ώρα αναφέρομαι στον…σύζυγο; Χαχα! Προς Θεού, όχι. Για τον εγκέφαλό μου μιλάω φυσικά. Αυτόν τον κύριο που ώρες ώρες μου έρχεται να τον αδειάσω από το κεφάλι μου για να ησυχάσω. Αυτή η υπερανάλυση είναι πραγματικά ανυπόφορη. Και το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να την ελέγξω κάποιες φορές.
Έψαξα να βρω λύσεις. Έχω ένα πλάνο δράσης και επειδή υποθέτω ότι πολλοί από εσάς συνηθίζετε να υπεραναλύετε, θέλετε να σας πω τι σκέφτομαι να κάνω γι΄αυτό; Δεν γίνεται να χάνω χρόνο σε μια διαδικασία που σχεδόν με παραλύει και μου απορροφάει όλη μου την ενέργεια.
Ξεκινάω σκεπτόμενη ότι τις περισσότερες φορές το ζήτημα που με απασχολεί και με τυραννάει ίσως σε μια μέρα, μια εβδομάδα, ένα μήνα ή ένα χρόνο δε θα έχει καμιά σημασία και δε θα έχει, πιθανότατα, επηρεάσει δραματικά τη ζωή μου.
Έχω αποφασίσει ότι δε θα μου επιτρέψω ξανά να σκέφτομαι παρά μόνο όταν είναι κατάλληλες οι συνθήκες και όχι όταν θελήσει ο εγκέφαλός μου να ξοδέψει χρόνο στη σκέψη και την υπερανάλυση. Ενεργοποιώ το μεγάφωνο και φωνάζω: «Στοπ. Δε θα κάνεις πάλι του …κεφαλιού σου. Με αυτό το ζήτημα θα ασχοληθούμε όταν έρθει η ώρα. Τώρα έχω άλλη δουλειά!»
Το πρόβλημά μου είναι ότι με τόσα που κάνω κάθε μέρα πραγματικά δεν μπορώ να διαθέσω ώρα σε άσκοπες σκέψεις και αναλύσεις. Μάλλον αυτό είναι πολύ καλό! Κατανέμω τον χρόνο μου ίσα ίσα για να γίνουν όλα. Έτσι τα περιθώρια στενεύουν και το μυαλό μου δεν έχει παρά να συγκεντρωθεί στη διαπεραίωση των στόχων της ημέρας αρχικά και μετά των απώτερων στόχων. Είναι μια καλή λύση λοιπόν να μην υπάρχει διαθέσιμος χρόνος.
Να σας πω και κάτι τελευταίο; Μου έτυχε πολλές φορές να αφεθώ στη δημιουργία σεναρίων σχεδόν επιστημονικής φαντασίας τα οποία σε τελική ανάλυση είναι απίθανα να συμβούν και μάλλον δεν επαληθεύτηκαν ποτέ ως τώρα. Άρα η πολλή φιλοσοφία, η λεπτομερής υπερανάλυση και η καταστροφολογία απλά καταναλώνουν ενέργεια και δεν ωφελούν σε τίποτα.
Τέλος οι μαραθώνιες αυτό-συσκέψεις! Από εδώ και πέρα ελέγχουμε το μυαλουδάκι, εισπνέουμε, εκπνέουμε και ζούμε πιο ήρεμα. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δε θα είμαστε σίγουροι για το τι θα συμβεί σε κάθε στιγμή της ζωής μας, όσο κι αν έχουμε προσπαθήσει να τα σκεφτούμε, να τα προγραμματίσουμε και να τα κάνουμε όλα!