Mε θέα… τον πολιτισμό

11 Μαρ Mε θέα… τον πολιτισμό

Απέναντί μου η Ακρόπολη. Φωτισμένη, μεγαλοπρεπής, επιβλητική αλλά ταυτόχρονα σεμνή. Δείγμα του πολιτισμού και της ιστορίας της πατρίδας μου. Λείποντας χρόνια πια, κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να την δω, μου προκαλεί δέος. Συνάμα, μου θυμίζει πόσο πολύ μου λείπει η Αθήνα. Οι ευκαιρίες να εισπνεύσω, να ακούσω, να δω, να αγγίξω, να γευτώ.
Ακούγοντας ραδιόφωνο, καθώς συνεχίζω τη βόλτα μου στο κέντρο, θαυμάζω την συνοχή των μουσικών επιλογών και μένω εκστασιασμένη από την πληθώρα των διαφημίσεων που αφορούν θεατρικές παραστάσεις, εμφανίσεις μουσικών σχημάτων, διάσημων μπαλέτων από το εξωτερικό. Τι να διαλέξει κανείς; Όλα ακούγονται τόσο δελεαστικά…
Χίλιες επιλογές, χίλιες εμπειρίες. Σαν σφουγγάρι θέλω να απορροφήσω όσα παραπάνω μπορώ. Δεν ξέρω τι να πρωτοαναφέρω. Τα προσεγμένα, πανέμορφα καφέ με άποψη και απαράμιλλο στυλ; Τις γεύσεις που παίζουν με τους γευστικούς μου κάλυκες και με ταξιδεύουν; Τους όμορφους ανθρώπους που ξεχειλίζουν πληθωρικά από καλοσύνη, χαμόγελο και διάθεση να σου φτιάξουν τη μέρα παρά τη συννεφιά στην ψυχή και την τσέπη τους; Τις νότες που χοροπηδούν παρέα με τις μελωδικές φωνές και γεμίζουν ασφυκτικά τα ταβερνάκια, τις μπουάτ, τις μουσικές σκηνές; Εκεί που τα τραγούδια ζωγραφίζουν εικόνες, εποχές και αναμνήσεις.
Ελλάδα μου… Κι αν σε ξεπούλησαν, κι αν σε έστυψαν ανελέητα και έπαιξαν την τύχη σου κορώνα γράμματα, δε σταματάς να εμπνέεσαι και να εμπνέεις. Η πηγή που αναβλύζει πολιτισμό, το ποτάμι όπου ρέει το θερμό, μεσογειακό ταπεραμέντο, η θάλασσα που δροσίζει και γαληνεύει το πνεύμα, δε θα στερέψουν ποτέ. «Βίρα τις άγκυρες, κι όπου μας βγάλει.» Σίγουρα κάπου όμορφα θα είναι. Δεν μπορεί! Αρκεί να είμαστε μαζί, ψυχή τε και σώματι. Γιατί οι ρίζες μας είναι αθάνατες και τα κλαδιά μας πάντα έτοιμα να ανθίσουν. Αυτοί είμαστε…