Shopping therapy; Ναι, όχι, ίσως;

08 Σεπ Shopping therapy; Ναι, όχι, ίσως;

Είναι αλήθεια ότι, δυστυχώς ή ευτυχώς, ζούμε σε μια εποχή όπου η διαφήμιση οργιάζει και ο καταναλωτισμός κατά κάποιο τρόπο μας επιβάλλεται. Οι διαφημίσεις, τα συνεχή και επαναλαμβανόμενα post στα social media, στοχεύουν βαθιά μέσα στον εγκέφαλό μας. Δεν μας ρωτάει κανείς αν θέλουμε, αλλά και να μην θέλουμε τώρα, με αυτήν ακριβώς την πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε, κάποια στιγμή θα ενδώσουμε σε κάποιον πειρασμό.

Θα αναφερθώ σε μια συνήθεια που μπορεί να είναι απολύτως ακίνδυνη αλλά δυνητικά ελλοχεύει κινδύνους. Μιλάμε συχνά για αυτό το γνωστό σε όλους, και κυρίως σε όλες μας, shopping therapy. Καταφεύγουμε σε αυτό κυρίως σε περιόδους όπου κάτι δε μας πάει καλά, κάτι μας απασχολεί συναισθηματικά, νιώθουμε πίεση, ψάχνουμε μια διέξοδο, ένα υποκατάστατο για να καλύψει κάτι που μας λείπει ή κάτι που προσπαθούμε να «θάψουμε». Είναι όμως αυτό που χρειαζόμαστε; Είναι μια απλή συνήθεια ή μια παθολογική κατάσταση;

Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που απλά παίρνουν μια μικρή δόση ευχαρίστησης και αλλάζουν διάθεση βγαίνοντας μια βόλτα στην αγορά είτε για «οφθαλμόλουτρο» είτε για ψώνια. Παράλληλα, απασχολώντας το μυαλό τους, ξεχνούν για λίγο τον λόγο που τους ώθησε να βγουν και να χαζέψουν ή να ξοδέψουν χρήματα. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, θα μπορούσε να πει κανείς. Υπάρχουν όμως και οι παθολογικές περιπτώσεις. Μιλάμε για μια κατάσταση που στην ορολογία των ψυχολόγων καλείται καταναγκαστική καταναλωτική συμπεριφορά.

Όλοι μας πάνω-κάτω ψωνίζουμε κάποιες φορές περισσότερο από ότι συνήθως, άνθρωποι όντες. Στην περίπτωση της εξαρτητικής (καταναγκαστικής) καταναλωτικής συμπεριφοράς, η ανάγκη αυτή είναι κανόνας παρά εξαίρεση και αποσκοπεί, όπως και κάθε άλλη συμπεριφορά που ενέχει εξάρτηση, στη μείωση του άγχους και της όποιας άλλης συναισθηματικής δυσφορίας. Φαίνεται όμως ότι η παρορμητική και ανεξέλεγκτη αυτή συμπεριφορά προσφέρει μια δανεική, πλασματική, ευτυχία την οποία διαδέχονται τις περισσότερες φορές η θλίψη, οι τύψεις και η μετάνοια. Φυσικά και αυτά όλα διαρκούν μέχρι την επόμενη αφορμή για την εκδήλωση της καταναγκαστικής συμπεριφοράς. Ένας φαύλος κύκλος που είναι δύσκολο να «σπάσει» χωρίς τη βοήθεια κάποιου ειδικού.

Πάντα, όπως ίσως έχετε προσέξει αγαπητοί μου φίλοι και φίλες, μου αρέσει να σας λέω την προσωπική μου άποψη για οποιοδήποτε θέμα πραγματευόμαστε. Λοιπόν, πιστεύω ότι το shopping therapy δεν βοηθάει. To shopping δεν θεραπεύει τίποτα. Είναι ωραίο να βγαίνεις με φίλες ή φίλους για βόλτα και ψώνια. Το αναγνωρίζω. Αλλά είναι ωραία η διαδικασία. Η παρέα, η πλάκα, η ανταλλαγή απόψεων, πειραγμάτων κλπ. Αλλά οι αγορές αυτές καθαυτές δεν μπορούν να διώξουν ούτε τα άσχημα συναισθήματα, ούτε τις κακές σκέψεις. Δεν μπορούν να διορθώσουν τα προβλήματά μας. Να δημιουργήσουν πρόσθετα θέματα ναι. Βγάζοντάς μας από τον προϋπολογισμό μας, γεμίζοντας τις ντουλάπες μας με άχρηστα πράγματα και το μυαλό μας με τύψεις. Όχι ότι δεν χαιρόμαστε όταν αποκτούμε κάτι που χρειαζόμαστε ή κάτι που θέλαμε πολύ, αλλά μέχρι εκεί.

Και πάλι όμως οφείλω να πω ότι ο καθένας πράττει όπως νιώθει, όπως προστάζει ο χαρακτήρας του αλλά και η ψυχή του. Όλα είναι αποδεκτά και κατανοητά, αρκεί να μη μας θέτουν σε οποιοδήποτε κίνδυνο. Εμένα μπορεί να με βοηθάει, ή να νομίζω ότι με βοηθάει, η σοκολάτα ενώ κάποιος άλλος να πιστεύει στο shopping therapy. Μια χαρά. Να είμαστε καλά και όλα τα άλλα τα βρίσκουμε!