Αλήθεια, έχετε νιώσει ποτέ αυτό το πολύ;

25 Αυγ Αλήθεια, έχετε νιώσει ποτέ αυτό το πολύ;

Αλήθεια, έχετε νιώσει ποτέ αυτό το πολύ; Πολύ χαρούμενοι, πολύ στεναχωρημένοι, πολύ ανήσυχοι, πολύ θυμωμένοι, πολύ ερωτευμένοι, πολύ…, πολύ…, ε, πολύ τέλος πάντων. Δηλαδή να νιώθετε την μέγιστη ένταση κάθε συναισθήματος. Να αισθάνεσθε ότι σας πλημμυρίζει, ότι επηρεάζει το κάθε σας κύτταρο και το κάνει να συντονίζεται απόλυτα με όλα τα υπόλοιπα στη μελωδία του συναισθήματος αυτού που σας κατακλύζει.
Έχω την αίσθηση ότι πλέον δεν έχουμε τον χρόνο να νιώσουμε κάτι πολύ. Γιατί τα ερεθίσματα γύρω μας είναι ασταμάτητα. Εκεί που ζεις μια σκηνή, βλέπεις μια εικόνα, αισθάνεσαι κάτι, βρίσκεσαι αλλού με άλλα συναισθήματα και η ταχύτητα σε εκβιάζει να προχωρήσεις. Χωρίς να έχεις προλάβει το παραπέντε καταλήγεις στο και πέντε, έχοντας χάσει την ευκαιρία να ζήσεις στο maximum οτιδήποτε.
Κατάλαβα λοιπόν ότι αν τύχει και συμβεί μια παύση στην προβολή της τηλεταινίας της ζωής μας, ξαφνικά βρισκόμαστε να πρέπει να νιώσουμε, να συνειδητοποιήσουμε τι νιώθουμε και εν τέλει μπορεί να τρομάξουμε και να μην γνωρίζουμε καν πως να τα διαχειριστούμε όλα αυτά. Γιατί συνηθίσαμε να τα προσπερνάμε, να τα αγνοούμε, να τα θάβουμε.

Γι’ αυτό σας λέω. Θα ήθελα πολύ να αποκτήσω τον απόλυτο έλεγχο. Να πατάω το play και το pause εγώ. Να μπορώ να καθίσω πάνω στο αναπαυτικό μου μαξιλάρι, απέναντι από τον αγαπημένο πίνακα του Oleg Tchubakov ή μπροστά στο κύμα, να νιώσω αυτό που… νιώθω, έστω κι αν πρόκειται για την πιο ανυπόφορη και βαθιά λύπη ή οργή ή απελπισία. Έστω κι αν είμαι απίστευτα χαρούμενη και χρειάζεται να προσπαθήσω πολύ για να μην αρχίσω να χοροπηδάω. Να σταματήσω το χρόνο βρε αδερφέ. Να μείνω με τον εαυτό μου και να ξέρω τι μου γίνεται.
Γιατί κι αυτά τα ντουλαπάκια συναισθημάτων και «μισοφροντισμένων αναγκών» πόσα να χωρέσουν; Έρχεται η ώρα που ξεχειλίζουν, σχηματίζουν ορμητικούς χείμαρρους κι όποιον πάρει ο χάρος. Ο χρόνος πάντα θα βιάζεται. Οι στιγμές, οι μέρες, τα χρόνια θα περνούν. Κι εμείς θα μεγαλώνουμε. Το ζήτημα είναι πως. Φροντίζοντας εμάς και τα συναισθήματά μας ή τις ανάγκες των γύρω μας;