«Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ»

26 Ιούλ «Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ»

Για να πω την αλήθεια δεν έχω παίξει ποτέ μου ποδόσφαιρο εκτός από κάτι λίγα «σουτάκια» που ανταλλάσσω με τον σκύλο μου, τον Donut. Σίγουρα δεν έχω παίξει στη θέση του τερματοφύλακα. Όμως παρακολουθώντας αγώνες ποδοσφαίρου, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές πώς είναι να βρίσκεσαι μόνος σου σε αυτή τη θέση και να προσπαθείς να διαφυλάξεις τις… «θερμοπύλες» σου. Πόση αγωνία, πόση μοναξιά και πόση αφοσίωση…

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ όμως ώρες ώρες νιώθω κάπως έτσι. Δηλαδή όπως τώρα. Καθισμένη έξω στον κήπο, μόνη μου… Απόλυτη ησυχία γύρω. Οι υπόλοιποι βγήκαν κι εγώ έμεινα να φυλάω το… σπίτι, πιστή όπως πάντα. Η μικρή με φίλες της, ο σύζυγος σε επαγγελματικό δείπνο και ο σκύλος, τι να πω! Κατακουρασμένος, ως συνήθως, κοιμάται πάνω στα πόδια μου. Μην του φύγω!

Κάτι τέτοιες στιγμές με παρομοιάζω με τερματοφύλακα. Αλήθεια δεν πολυκαταλαβαίνω πως προέκυψε ο συνειρμός μου, αλλά αυτή η εικόνα μου ήρθε στο νου και είπα να το μοιραστώ μαζί σας! Τερματοφύλακας ή όχι, μια φορά το διασκεδάζω κάθε φορά που συμβαίνει! Κάνω το καφεδάκι μου, τρώω ότι πιο άσχετο μπορεί κανείς να φανταστεί, κάνω τις δουλίτσες μου, οργανώνω τις σκέψεις μου και γράφω! Γεμίζω το χρόνο μου δημιουργικά για να μην αισθάνομαι μοναξιά. Υπάρχει καλύτερη παρέα από τον καλό εαυτό μου; Τα βρίσκουμε απολύτως. (Με τον ανάποδο εαυτό μου πάλι δε βγάζεις άκρη!)

Το θέμα είναι να σκέφτεται κανείς θετικά. Αν αρχίσεις τη «μοιρολατρεία», έχεις φάει γκολ από τα αποδυτήρια! Η ζωή θέλει να παίζεις καλή άμυνα. Να βρίσκεις το σωστό σύστημα κάθε φορά για να κρατάς το «τέρμα» σου, την ψυχή σου δηλαδή, ανέπαφη. Και καμιά φορά, συχνά θα έλεγα, να πηγαίνεις και κόντρα. Δε σε πάει; Εσύ συνέχισε. Που θα πάει… Όλα κύκλος είναι, σωστά; Θα γυρίσει ο τροχός… Ουπς! Πέρασε η ώρα! Ούτε που το κατάλαβα!