ΤΥΠΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΥ…

21 Ιούν ΤΥΠΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΥ…

Τι καλά!! Σάββατο! Δε δουλεύω σήμερα! Ημέρα ξεκούρασης… Ξυπνάω στις 5:45 το πρωί, αφού το «ρολόι» του τετράποδου φίλου μου Donut είναι ρυθμισμένο έτσι και είναι μικρός ακόμη για να ξεχωρίζει τις καθημερινές από τα σαββατοκύριακα! (Μεταξύ μας, δε θα το καταλάβει ποτέ!!) Καταφέρνω να κλείσω για λίγο ακόμη τα μάτια μου στον καναπέ. Μεγάλη ανακάλυψη ο καναπές!

Στις 7 είμαι ήδη με τον καφέ στο χέρι και αναρωτιέμαι γιατί δεν ξεκουράστηκα άραγε. Όμως η μέρα είναι μπροστά μου. Οι υπόλοιποι θα ξυπνήσουν στις 10 τουλάχιστον. Οπότε κάνω το πλάνο του πρωινού. Για να τα προλάβω όλα! Να πάω σούπερ μάρκετ, ταυτόχρονα να πλύνω το αυτοκίνητο, μετά κρεοπωλείο και φούρνο. Αφού θα έχω χρόνο να περάσω να δω μια ματιά για εκείνα τα φωτιστικά κήπου και να αγοράσω και αυτά που μου ζήτησε η μικρή από το βιβλιοπωλείο.

Ως τις 11 έχω γυρίσει στο σπίτι. Βρίσκω τους υπόλοιπους με το καφεδάκι τους, το γαλατάκι τους κλπ. να με περιμένουν. Ένα καφέ στα γρήγορα και δυο κουβέντες για να τακτοποιήσω στη συνέχεια τα πράγματα που έφερα και… κουβάλησα (πάλι ένιωσα τον ώμο μου να πονάει από το βάρος) και να ξεκινήσω το μαγείρεμα. Περιμένω πως και πως να φάμε, να μαζέψω και να πλύνω τα πιάτα. Μετά… η ώρα που περίμενα από το πρωί!! Η ώρα να αναπληρώσω τον ύπνο μου!!!

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Είμαι βέβαιη. Ένα τυπικό πρωινό Σαββάτου για τις περισσότερες από εμάς. Τελικά μήπως θα ήταν καλύτερα να δούλευα; Αλλά και πάλι δε θα γλίτωνα τίποτα σχεδόν από τα παραπάνω. Ο φεμινισμός μας έφερε κάποια καλά αλλά και κάποια άσχημα τελικά.

Ας πάμε πάλι από την αρχή!

Σάββατο!!! Δεν δουλεύω σήμερα!!! Ανοίγω τα μάτια μου γύρω στις 9. Νιώθω περίεργα. Μα τι έγινε; Ξεκουράστηκα επιτέλους. Φτιάχνω καφεδάκι. Χωρίς καθυστέρηση βγαίνω στον κήπο. Τι υπέροχο θέαμα… το γαλάζιο νερό της πισίνας με ηρεμεί. Μη φανταστείτε. Μια σταλιά είναι. Αλλά μπορώ να απολαύσω τη δροσιά της. Οι υπόλοιποι κοιμούνται. Ευκαιρία! Φοράω μαγιό, βάζω αντηλιακό, γυαλιά ηλίου, παίρνω το βιβλίο μου, δροσερό νεράκι και σε 5 λεπτά βρίσκομαι δίπλα στην… όαση!!!

Τι ωραία! Ησυχία… Το μυαλό ταξιδεύει στις σελίδες του βιβλίου. Ο καφές μου μοσχομυρίζει και οι ηλιαχτίδες με χαϊδεύουν ευχάριστα. Αυτή είναι ξεκούραση!! Μια βουτιά και πίσω στην ξαπλώστρα μου. Ίσως είναι πολυτέλεια, αλλά αποφάσισα να την προσφέρω στον εαυτό μου! Όταν αγωνίζεσαι για να δημιουργήσεις κάτι, έχεις το δικαίωμα να το χαίρεσαι. (Εντάξει, όλα τα υπόλοιπα πιέστηκα και τα έκανα την Παρασκευή το απόγευμα, μη νομίζετε ότι εγκατέλειψα τα πάντα… Αλλά άξιζε!). Κάπου κάπου χρειάζεται να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας. Διότι όταν είμαστε εμείς καλά, νιώθουν καλά και οι αγαπημένοι μας!!