ΣΥΝΝΕΦΙΕΣ…

09 Ιούλ ΣΥΝΝΕΦΙΕΣ…

Άστατος ο καιρός τελευταία… Μια ήλιος και ζέστη, μια συννεφιά και μετά αέρας και ύστερα πάλι από την αρχή. Κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή; Σίγουρα. Αν το καλοσκεφτείς. Η κάθε μας μέρα, η διάθεσή μας, η πορεία μας. Συνεχείς αλλαγές, εναλλαγές, σκαμπανεβάσματα. Αναπόφευκτο αλλά αντιμετωπίσιμο. Θα έλεγε κανείς ότι αν δεν ήταν έτσι, θα ήταν και λίγο βαρετή η καθημερινότητα. Αν όλα ήταν πάντοτε τέλεια, αν η ζωή ήταν μια ευθεία γραμμή, τότε πολύ απλά δε θα νιώθαμε ζωντανοί!

Ο καθένας μας έχει διαφορετική ευαισθησία και αντίδραση στις δύσκολες καταστάσεις, στις στρεσογόνες συνθήκες και τους αρνητικούς/τοξικούς ανθρώπους (όπως και στις όμορφες στιγμές και στους… ωραίους τύπους) που συναντά. Προσωπικά θεωρώ ότι έχω πολύ χαμηλό ουδό! Επηρεάζομαι άμεσα και έντονα από οτιδήποτε. Ενώ έχω περάσει από σαράντα κύματα, από κάθε άποψη, συνεχίζω να αφήνω τους «υποδοχείς» μου προσιτούς και τους αισθητήρες μου εκτεθειμένους. Αμετανόητα ρομαντική, ευκολόπιστη, δοτική, αισιόδοξη και ευαίσθητη. Τα δίνω όλα και νιώθω ευτυχισμένη, κι όταν με «αδειάζουν» άνθρωποι και καταστάσεις, η φίλη μου η θλίψη με αγκαλιάζει σφιχτά και με κλειδώνει στο σκοτεινό δωμάτιο της απομόνωσης. Μέχρι να φανεί μια ηλιαχτίδα, να πιαστώ από πάνω της και να ανοίξω τα φτερά μου ξανά.

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν. Και επειδή δε μου αρέσει να μεταδίδω αυτά που νιώθω και στους γύρω μου, τους αγαπημένους μου, έχω κάνει μαθήματα υποκριτικής. Το όσκαρ δεν το έχω πάρει ακόμη… ‘Οχι ότι δε με καταλαβαίνουν αυτοί που με γνωρίζουν. Σε όλους μας συμβαίνει άλλωστε να συννεφιάζουμε καμιά φορά. Με διαφορετική αφορμή ο καθένας μας. Αλλά είναι εμφανές στο πρόσωπο. Τουλάχιστον στα μάτια! Αυτά μιλάνε ακόμη κι όταν εμείς δε λέμε κουβέντα.

Το ζήτημα αγαπητοί μου είναι να μάθουμε κάποια στιγμή, ακόμη κι αν δεν αλλάξουμε στάση ζωής (κάτι που θα ήταν το ιδανικό αλλά δεν είναι απλό και εύκολο), να αντιμετωπίζουμε αυτές τις κακές στιγμές εύκολα και αποτελεσματικά. Διότι ακόμη και τα πιο θετικά άτομα που έχω γνωρίσει, ακόμη κι εκείνοι που έχουν μελετήσει και εντρυφήσει στην ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία, δεν παύουν να είναι άνθρωποι. Με τα πάνω και τα κάτω τους. Έχουμε λοιπόν μια αποστολή: να βρούμε το δικό μας αεράκι, εκείνο που θα διώχνει τη δική μας συννεφιά! Για άλλους θα είναι βόλτα με το αυτοκίνητο ή ένας περίπατος πλάι στη θάλασσα , για άλλουςένα κομμάτι σοκολάτας και για άλλους, τι πιο απλό και όμορφο, μια αγκαλιά! Άμα το βρούμε, είτε είναι βοριαδάκι είτε μαΐστρος είτε σιρόκος, τη δουλειά του θα την κάνει! Θα φέρνει ξανά τον καθαρό ουρανό και τη λιακάδα! Ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη και μια ζεστασιά στην καρδιά!