15 Ιαν Tρώμε επειδή πεινάμε ή για να νιώσουμε καλύτερα; (Συναισθηματικό φαγητό)
Εάν θελήσω να μετρήσω τις φορές που άνοιξα το ψυγείο ή το ντουλάπι ψάχνοντας εναγωνίως να φάω κάτι για να ξεχάσω το άγχος μου, να διώξω τη νευρικότητά μου ή να ξεφύγω από μια στενάχωρη κατάσταση, δε θα φτάσουν τα δάκτυλα των χεριών μου! Και είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι η μόνη, σωστά;
Παραδεχτείτε το! Αυτό λοιπόν ορίζεται ως συναισθηματικό φαγητό. Είναι μια κατάσταση κατά την οποία “χρησιμοποιούμε” το φαγητό για να ξεφύγουμε από μια ψυχολογικά άβολη κατάσταση, θέλοντας σε τελική ανάλυση απλά να νιώσουμε καλύτερα.
Το κυριότερο πρόβλημα με το συναισθηματικό φαγητό είναι ότι μπορεί μεν να νιώθουμε προσωρινή ικανοποίηση με αυτό, όμως δεν κρατάει πολύ. Στην πραγματικότητα, μετά από λίγο αισθανόμαστε χειρότερα από πριν, καθώς πέρα από την κακή ψυχολογία που είχαμε ούτως ή άλλως, έρχονται να προστεθούν και οι περιττές θερμίδες που πήραμε αλλά και οι τύψεις για αυτό. Διότι συνήθως επιλέγουμε λιπαρές τροφές, γλυκά ή junk food. Αυτά που ονομάζουμε και comfort food.
O βασικός στόχος, για να διαχειριστούμε την κατάσταση αυτή, είναι να καταφέρουμε να αποσυνδέσουμε το φαγητό από την εκάστοτε συναισθηματική μας φόρτιση. Και βέβαια, το σημαντικότερο, να μπορούμε να αναγνωρίσουμε την πραγματική μας πείνα και να τη διαχωρίσουμε από το συναισθηματικό φαγητό, το οποίο συνήθως έρχεται ως ξαφνική επιθυμία σε περιπτώσεις συναισθηματικής πίεσης, μας κάνει να αναζητούμε “αμαρτωλές τροφές”, δεν μας δίνει το αίσθημα του κορεσμού και καταλήγει σε τύψεις και ενοχές.
Μερικές καλές συμβουλές που αναζήτησα και κράτησα είναι οι ακόλουθες:
- Να κρατάμε ημερολόγιο φαγητού.
- Να μην έχουμε πρόχειρους «πειρασμούς» στο ψυγείο ή στα ντουλάπια μας.
- Να βρίσκουμε διεξόδους στην ανία, τη μοναξιά ή το θυμό μας, συνειδητοποιώντας ότι το φαγητό δεν δίνει τη λύση.
- Να γυμναζόμαστε συστηματικά ώστε να βελτιώνεται η διάθεσή μας και να διοχετεύονται εκεί τα αρνητικά μας συναισθήματα.
- Να θυμόμαστε ότι μια αυστηρή δίαιτα μπορεί να επιδεινώσει το πρόβλημα.
- Να έχουμε υπόψη μας ότι σε περίπτωση που δυσκολευόμαστε να το διαχειριστούμε μόνοι μας, μπορούμε να απευθυνθούμε σε ειδικό διατροφολόγο ή και ψυχολόγο.
Εφαρμόζοντας τα παραπάνω, επιδιώκουμε να αποκτήσουμε τον έλεγχο του εαυτού μας και να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε την πραγματική ανάγκη του οργανισμού μας για φαγητό. Διαβάστε και το άρθρο μου “Μήπως τελικά διψάς αλλά νομίζεις ότι πεινάς;” εδώ. Και τώρα ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε κάποιες από τις συμβουλές αυτές για να μην περνάμε το χρόνο μας στο ψυγείο ή στο ντουλάπι με τις σοκολάτες! ( Για μένα τα λέω, μη νομίζετε! )
Sorry, the comment form is closed at this time.