Πλήρης άρνηση

14 Δεκ Πλήρης άρνηση

 Κάθε χρόνο, μα κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, ακούμε την ίδια, χιλιοειπωμένη, τετριμμένη, μισητή φράση. «Ηρθε η ώρα να κάνουμε τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει». Ε όχι! Για μένα η ώρα αυτή αργεί! Και μπορεί και να μην έρθει! Δεν θέλω. Αρνούμαι! Δεν γίνεται δηλαδή να μην κάνω τον απολογισμό μου και απλά να αφήσω τις γιορτινές μέρες να περάσουν ξένοιαστες, χαλαρές, χωρίς προβληματισμούς, σκέψεις, αμφιβολίες, ανασφάλειες και καυγάδες με τον εαυτό μου; Μα και βέβαια γίνεται. Γιατί να καταπιεστώ;           

   Ξέρω τι έκανα, τι δεν έκανα και τι θα ήθελα να είχα κάνει. Τα λέμε συχνά με …εμένα. Καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Και πιθανόν να έχω αποφασίσει να διαγράψω, να ξεχάσω ή να αγνοήσω κάποια πράγματα! Οπότε φέτος δεν έχει απολογισμό! Προτιμώ να ξεκουράσω το μυαλό μου, να ονειρευτώ, να διασκεδάσω…

  Δεν είναι ότι δε με ενδιαφέρει και αρνούμαι να κάνω την αυτοκριτική μου. Δεν σημαίνει ότι δεν σκέφτομαι το μέλλον. Ότι δεν έχω στόχους, δεν φιλοδοξώ, δεν ενδιαφέρομαι να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Απλά θέλω να το κάνω χωρίς πίεση. Χωρίς τη σκιά του απολογισμού του 2018.

   Κοιτάζω το 2019 με πολύ πάθος για δημιουργία. Αγάπη για ότι προσδοκώ. Για ότι λαχταρώ να πετύχω. Θέλω να ξεκινήσει το νέο έτος με αισιοδοξία και μόνο θετικές σκέψεις. Ότι έγινε έγινε. Κι ότι δεν έγινε θα το παλέψω με όση δύναμη έχω στην ψυχή μου! Βάζω λοιπόν τα γιορτινά μου και αναμένω εναγωνίως να ζήσω τη μαγεία των Χριστουγέννων και τη λάμψη  της Πρωτοχρονιάς!!