Μοναξιά: πρόβλημα ή τύχη;

03 Μαρ Μοναξιά: πρόβλημα ή τύχη;

Δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι ζούμε σε έναν κόσμο…μοναχικό. Παρά το συνωστισμό των πόλεων, τον βομβαρδισμό πληροφοριών, τον πλουραλισμό σε όλους τους τομείς της ζωής μας, τείνουμε να είμαστε όλο και πιο μόνοι. Πολλοί οι παράγοντες που ευθύνονται γι΄αυτό. Η έλλειψη χρόνου, ο φόβος, η καχυποψία, η απογοήτευση, η εξάπλωση στη χρήση της τεχνολογίας. Αναπόφευκτα μένουμε μόνοι. Σε κάθε ηλικία, για άλλοτε άλλους λόγους.

Βέβαια πολλές φορές η μοναξιά φαίνεται να είναι μια ελκυστική και επιθυμητή επιλογή, που μας δίνει την ευκαιρία να ηρεμήσουμε, να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και τα ενδιαφέροντά μας. Αρκεί να μας αρέσει, να την αντέχουμε και να την εκμεταλλευόμαστε σωστά. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να μένουν χωρίς παρέα ή χωρίς «στήριγμα». Δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν το χρόνο αυτό, τους προκαλεί ένα αίσθημα κενού και πολλές φορές θλίψη. Άλλοι πάλι παρακαλούν να μένουν μόνοι και πραγματικά περνούν υπέροχα με τον εαυτό τους. Έχουν συνηθίσει, τους αρέσει και το θεωρούν ευτυχία να μην μπερδεύεται κανείς στα πόδια τους, να μην τους χαλάει τη ρουτίνα και την ησυχία τους.

Πραγματικά δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως φυσιολογικούς τους ανθρώπους της μιας ή της άλλης κατηγορίας. Για μένα, είναι όμορφο να μοιράζεσαι στιγμές με την οικογένειά σου, τους φίλους σου. Όμως είναι εξίσου όμορφο και απαραίτητο να βρίσκεις (κάποιες φορές να σου αφήνουν) χρόνο να αφιερώνεις στον εαυτό σου. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις τα όρια της μοναχικότητας και της εσωστρέφειάς σου. Να τα ελέγχεις και βέβαια να μπορείς να έχεις την επιλογή. Αν δεν αντέχεις τη μοναξιά, δεν είναι απαραίτητο να της επιτρέπεις να γίνεται δυνάστης σου. Σήκω, βγες, τηλεφώνησε, αναζήτησε, κοινωνικοποιήσου. Αν πάλι νιώθεις τυχερός που είσαι μόνος, απόλαυσέ το.