Μη με πουλάς

26 Οκτ Μη με πουλάς

Φιλίες ξανά στο προσκήνιο… Αυτή τη φορά μιλάμε για σχέσεις ζωής. Φιλικές. Αδερφικές. Άρρηκτες! Έχετε κι εσείς κάποια φίλη ή κάποιο φίλο που θεωρείτε αδερφή/αδερφό; Που έχετε ζήσει αξέχαστες όμορφες και άσχημες στιγμές; Που ξέρετε ότι σε κάθε περίπτωση μπορείτε να σταθείτε ο ένας δίπλα στον άλλο, χωρίς δισταγμό, δεύτερες σκέψεις και υστεροβουλία; Μήπως είχατε κάποιον τέτοιο άνθρωπο που χάσατε με κάποια ασήμαντη αφορμή; Ωωωπ! Κάτι πιάνω στον αέρα! Σας κατάλαβα! Είχα ένα πρόσφατο περιστατικό. Μια φιλία χρόνων που πουλήθηκε φτηνά. Ανταλλάχθηκε με έναν έρωτα και έσβησε εν ριπή οφθαλμού! Συχνό φαινόμενο. Ζήλεψε η μέλλουσα σύζυγος, άρχισε την πλύση εγκεφάλου, τις απειλές, το δράμα και διέλυσε έναν αδερφικό δεσμό με συνοπτικές διαδικασίες. Άφωνη η παθούσα φίλη μου, μάζεψε τα κομμάτια της φιλίας της, θύμωσε, θρήνησε, έκλαψε και αποχώρησε πληγωμένη… Γιατί;

Κοίτα. Η ανθρώπινη φύση; Η θεωρία της επιλογής; Η φθορά του χρόνου; Το ακαταμάχητο του έρωτα; Δικαιολογίες! Ψάχνω να βρω μια παρήγορη φράση κι εγώ. Ότι και να βρω όμως, ότι και να πω, δεν διορθώνεται αυτό που συνέβη.

Η πληγή άνοιξε και η επούλωση θα αργήσει, εάν επέλθει ποτέ! Το μόνο παρήγορο είναι ότι το μυαλό μας τελικά επινοεί τρόπους άμυνας που είναι σωτήριοι για την καρδιά μας που υποφέρει.

Δεν υποστηρίζω ότι μπορεί να ξεχαστεί ποτέ μια φιλία χρόνων. Απλά με τον καιρό, μετά από αναλύσεις, θεωρίες και σκέψεις, καταλήγει κανείς να αποδεχτεί ότι ανήκει πια στο παρελθόν. Η ανάμνηση τοποθετείται στο ράφι του εγκεφάλου που επιλέγουμε για αποθήκευση. Ανασύρεται κατα διαστήματα φυσικά, αλλα κάθε φορά πιο…ανώδυνα.

Πιο αμυδρά. Δε σβήνει όμως ποτέ!

Το ίδιο ισχύει και για όλες τις ανθρώπινες σχέσεις που διαλύονται και τελειώνουν άδοξα, άτσαλα και πολλές φορές απρόσμενα.

Μακάρι να ζούσαμε σε έναν ιδανικό κόσμο χωρίς ζήλεια, φθόνο, εγωισμό και υστεροβουλία.

Ίσως να ήταν μονότονος και βαρετός. Όμως θα μας εξασφάλιζε πιθανότατα την ψυχική μας ηρεμία και την ευτυχία που τόσο επιζητούμε!