Καφεδάκι Ελληνικό μερακλίδικο θα πιούμε; Καφές και καφεμαντεία…

25 Ιούν Καφεδάκι Ελληνικό μερακλίδικο θα πιούμε; Καφές και καφεμαντεία…

Καφεδάκι Ελληνικό μερακλίδικο θα πιούμε; Καλά τώρα, μην αντιδράτε. Δε θα τα χαλάσουμε στο όνομα. Θα τον απολαύσουμε πρώτα, όπως αρέσει στον καθένα, και μετά θα γυρίσουμε και το φλυτζάνι προσπαθώντας να μιμηθούμε την Γεωργία Βασιλειάδου στην «Καφετζού».
Ελληνικός, Κυπριακός, Τούρκικος ή Αραβικός; Αυτό είναι το περίφημο ερώτημα για τον καφέ μας! Η πιο σωστή απάντηση είναι «αραβικός», αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς. Ο καφές έτσι όπως τον πίνουμε στο μπρίκι χωρίς να φιλτράρεται είναι μια συνήθεια που ξεκίνησε λοιπόν από τους Άραβες.
Οι πρώτοι που παρασκεύασαν τέτοιου είδους καφέ ήταν οι Βεδουίνοι της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι έβαζαν την χύτρα του καφέ πάνω σε άμμο που κάλυπτε τα κάρβουνα για να τα κρατήσει αναμμένα. Αυτός είναι και ο σωστός τρόπος για να ψήνεται ο καφές. Πάνω στην άμμο (χόβολη).
Στην Ελλάδα μάθαμε αυτόν τον καφέ επί Τουρκοκρατίας και τον λέγαμε τούρκικο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70. Μετά μέσω στοχευμένης διαφήμισης καταφέραμε να τον ονομάσουμε «ελληνικό» και να καθιερωθεί με το όνομα αυτό και σε άλλες χώρες των Βαλκανίων.
Ο ελληνικός καφές έχει συγκεκριμένο χαρμάνι, συγκεκριμένο ψήσιμο που τον κάνει ξανθό και πολύ ψιλό άλεσμα. Αυτά είναι τα τρία βασικά στοιχεία της ταυτότητάς του. Σε σχέση με τον Τούρκικο ή τον Άραβικο, δεν έχει αρώματα, είναι πιο συμπυκνωμένος και τον πίνουμε συνήθως σε μεγαλύτερη ποσότητα. Άρα δεν είναι εντελώς άδικο να πεις ότι είναι «ελληνικός». Είναι ο καφές που πίνουν περισσότερο από όλους οι Έλληνες και οι Κύπριοι, παρόλο που κυκλοφορούν πάρα πολλά νέα είδη καφέ, πολλά από τα οποία, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι πλέον υπερπαραγωγές!

Και φτάνουμε στο επίμαχο θέμα. Πιστεύετε στο φλυτζάνι; Η καφεμαντεία είναι η τέχνη της «ανάγνωσης του μέλλοντος» μέσα από το φλιτζάνι του καφέ. Για την ιστορία, το διάβασμα του φλυτζανιού του καφέ έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Κίνα και στους μοναχούς, οι οποίοι πίστευαν πως τα ίχνη που σχηματίζονταν στην εσωτερική πλευρά της καμπάνας έδειχναν το μέλλον. Η τέχνη εξελίχθηκε στην ανάγνωση των φύλλων του τσαγιού, τα οποία στράγγιζαν μέσα στις κούπες τους, ώσπου το 600 μ.Χ. οι Άραβες ανακάλυψαν τον καφέ και το κατακάθι διαδέχτηκε τα τεϊόφυλλα.
Για να πιάσει λέει το φλυτζάνι, δεν το λένε νύχτα και ο ενδιαφερόμενος πρέπει να πίνει τον καφέ του ήρεμα και χωρίς βιασύνη, ενώ σκέφτεται εκείνο που τον απασχολεί. Αφού τελειώσει τον καφέ του και μείνει το κατακάθι, περιστρέφουμε το φλιτζάνι τρεις φορές γέρνοντάς το ελαφρά, ώστε το κατακάθι να επαλείψει το εσωτερικό του και το αναποδογυρίζουμε πάνω στο πιατάκι ή σε μια χαρτοπετσέτα.
Εν συνεχεία ο καφεμάντης κοιτάζει τα σχήματα στο φλιτζάνι, τα οποία δεν είναι πάντα σαφή. Η θέση που έχουν τα σχήματα στο φλιτζάνι παίζει επίσης ρόλο. Όσα βρίσκονται κοντά στον πάτο του συνδέονται με το παρελθόν, όσα είναι στο μέσον του με το παρόν και τα σχήματα κοντά στο χείλος με το μέλλον. Μερικοί χωρίζουν το φλιτζάνι κατακόρυφα, στην δεξιά και στην αριστερή πλευρά. Ό,τι διαβάζεται από τη δεξιά πλευρά έχει θετικό νόημα ή δίνει την απάντηση «ναι», σε αντίθεση με ό,τι είναι στα αριστερά, που εκλαμβάνεται με το αρνητικό νόημά του. Η τέχνη της καφεμαντείας δεν απαιτεί μόνο τις βασικές γνώσεις ερμηνείας των συμβόλων αλλά και εξάσκηση και διαίσθηση.
Δεν ξέρω αν όντως ισχύουν όλα αυτά. Η Χριστιανική θρησκεία δεν τα αποδέχεται ή μάλλον τα αποτάσσει. Όμως παρόλο που δεν είχα προσωπική εμπειρία, είχα μια αληθινή μαρτυρία όπου οι προβλέψεις βγήκαν αληθινές μια προς μια. Κι έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέμα. Θέλει πολλή έρευνα αν και οι απόψεις διίστανται. Τι να πω. Εσείς έχετε συμβουλευτεί ποτέ καφεμάντη; Αν ναι, τι πιστεύετε; Πολύ θα ήθελα να μάθω.