Η θεωρία του Δαρβίνου στην καθημερινή πράξη

30 Ιούν Η θεωρία του Δαρβίνου στην καθημερινή πράξη

Υπάρχει κάτι στη ζωή μας που φοβίζει τους περισσότερους από εμάς ποικιλοτρόπως. Είναι κάτι που ούτε μπορούμε πολλές φορές αλλά ούτε και πρέπει να αποφεύγουμε. Αναφέρομαι στην αλλαγή. Σε οποιαδήποτε τομέα. Στην προσωπική ή την επαγγελματική μας ζωή, στην εμφάνισή μας ή στις συνήθειες μας, στο πρόγραμμά μας. Δεν είναι πάντα ευχάριστες αλλά και δεν είναι πάντα δυσάρεστες αυτές οι αλλαγές όμως.
Παρόλο που ο άνθρωπος έχει καταφέρει να επιβιώσει στη γη μέσω της αλλαγής και της προσαρμογής, εμείς συνεχίζουμε, ο καθένας στον μικρόκοσμό του, να θέλουμε να μένουμε σταθεροί και να απευχόμαστε τις αλλαγές και τις εκπλήξεις. Πολλές φορές ανησυχούμε, φοβόμαστε, υπεραναλύουμε, καταναλώνουμε χρόνο και ενέργεια για να αναπτύξουμε αντίσταση στα νέα δεδομένα ή τις νέες συνθήκες. Γιατί;
Ας δούμε λίγο πιο καθαρά. Η ζωή από μόνη της περιλαμβάνει μια διαρκή κίνηση. Προς κάθε κατεύθυνση. Είναι δυνατόν να μη μας επηρεάσει; Εξάλλου η «ακινησία» παραπέμπει στον…θάνατο. Κι εμείς όσο είμαστε ζωντανοί, ευτυχώς έχουμε την δυνατότητα να βιώσουμε τις αλλαγές με τον τρόπο που θα επιλέξουμε και έχουμε πολλές ευκαιρίες να επιδιώξουμε τις αλλαγές που θεωρούμε ότι θα μας βοηθήσουν να πάμε ένα βήμα πιο πέρα.
Αν κάτι δεν μας αρέσει, δεν μας βοηθάει, δεν συμβάλλει στην ευδαιμονία μας, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το κρατάμε. Ορίζουμε το στόχο μας , τα θέλω μας, οπλιζόμαστε με ότι είναι απαραίτητο (γνώσεις, εμπειρία, συμμάχους) και προχωράμε. Είμαστε τόσο τυχεροί που δεν είμαστε δέντρα! Έχουμε την επιλογή να μετακινηθούμε στο χώρο, να κάνουμε εκκαθάριση και να φτιάξουμε το καλύτερο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα νιώθουμε εμείς καλά.
Συμβαίνει κάποιες φορές να μην γίνονται τα πάντα όπως έχουμε σκεφτεί και έχουμε προγραμματίσει. Ένα πράγμα που επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι το θεμελιώδες μας στήριγμα, ο καλύτερός μας και πιο πιστός συνοδοιπόρος και σύμμαχός μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να στηρίζει τη ζωή του, την ευτυχία του, την ύπαρξή του σε κάποιον άνθρωπο ή σε υλικά αγαθά, ή ακόμη χειρότερα αν ζούμε γι΄αυτά υπηρετώντας τα, τότε θα είμαστε πραγματικά αδύναμοι και ανήμποροι μπροστά στην κάθε αλλαγή, απώλεια, χωρισμό κλπ.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο, όπως σας έχω ξαναπεί. Ο βασικός μας στόχος είναι να χτίσουμε γερές βάσεις αυτουποστήριξης, αυτοφροντίδας μέσα από τις οποίες κάθε πιθανή αλλαγή, καλή ή άσχημη, θα είναι μια πρόκληση, ένα μάθημα. Η θεωρία του Δαρβίνου μιλάει για την προσαρμογή στην εξέλιξη και την αλλαγή. Μέσω της λογικής, της σκέψης, της καλλιέργειας του συναισθηματικού μας κόσμου και της ηθικής καλούμαστε να αποδείξουμε, όχι ότι είμαστε ανώτεροι σαν είδος, αλλά ότι πράγματι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε και αυτό μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε την πορεία μας, με τα πάνω και κάτω της. Είμαστε ζωντανοί και προχωράμε ότι κι αν συμβεί.