Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ

20 Αυγ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ

Μόλις αρχίσει να μυρίζει καλοκαίρι, η διάθεση αλλάζει σιγά σιγά και αρχίζεις να σκέφτεσαι ταξίδια, νησιά, ήλιο, θάλασσα, δροσερά κοκτέιλ. Συνήθως δεν μου αρέσει να προγραμματίζω από νωρίς. Αλλά φέτος είπα να πρωτοτυπήσω. Από Μάρτη καλοκαίρι λέει η παροιμία και είπα να την ακολουθήσω. Πεντάγνωμος ο εν λόγω μήνας, το ίδιο κι εγώ. Μετά από σκέψη κατέληξα στο μέρος, στις ημερομηνίες, το ξενοδοχείο.

Τα εισιτήρια όμως καλού κακού τα έκλεισα με δυνατότητα αλλαγής.

Μεσολάβησαν μήνες, άλλα ταξίδια κλπ κλπ. Έφτασαν κάποια στιγμή και οι πολυπόθητες, ολιγοήμερες διακοπές! Βρίσκομαι λοιπόν σε μια συνάντηση δυο μέρες πριν την αναχώρησή μας, ανοίγω το ημερολόγιο στο τηλέφωνό μου να αποθηκεύσω ένα νέο αυριανό ραντεβού και τι να δω…

Η πτήση είναι αύριο! Έχουμε κάνει λάθος! Προγραμματίσαμε όμως πολλή δουλειά για αύριο! Αδύνατον να φύγουμε.

Μπαίνω στα γρήγορα και μεταθέτω τα εισιτήρια μια μέρα μετά. Ηρεμία μετά τον πανικό…

Ετοιμάσαμε βαλίτσες, πακετάραμε τον καημενούλη τον Donut και τον στείλαμε στο αγαπημένο του ξενοδοχείο σκύλων (υποθέτω ότι του άρεσε, μετά την τελευταία του διαμονή) και καθόμαστε στην τηλεόραση χαζεύοντας στην τηλεόραση. Το τηλέφωνο χτυπάει. Επείγον χειρουργείο! Τώρα;; Τι κάνω; Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Ξανά αλλαγή εισιτηρίων, ξενοδοχείου, αυτοκινήτου… Αυτή τη φορά για μια εβδομάδα μετά! Κανένα πρόβλημα.

Το ταξίδι αρχίζει τελικά. Δεν το είχαμε και σίγουρο! Τόσες αλλαγές! Κι όμως τα καταφέραμε! Φοβερή εμπειρία! Ελικοφόρο αεροπλάνο…

Μου θύμισε παλιά ελληνική ταινία. Ένιωσα σαν την Αλίκη Βουγιουκλάκη! Να φανταστείτε ότι έψαχνα τον Λάμπρο Κωνσταντάρα όταν κατέβαινα!

Στεναχωρήθηκα κιόλας που δε με περίμενε. Εκτός αυτού ένιωσα ψηλή στο αεροπλάνο. Ίσα ίσα χωρούσαν τα πόδια μου στη θέση μου. Καλό αυτό. Λένε πως τα συγκεκριμένα αεροπλάνα είναι πιο ασφαλή από τα καινούργια. Ίσως. Εμείς πάντως, εγώ και η κόρη μου, αποφασίσαμε να γυρίσουμε οδικώς στην Αθήνα, αφού κατά την απογείωση και την προσγείωση η ζωή μας πέρασε μια βόλτα από το μυαλό μας.! Κάναμε δυο τρεις προσευχές και σκέφτηκα ότι δεν έχω κάνει τη διαθήκη μου ακόμη…

Κάθε ταξίδι και μια εμπειρία. Όσο μικρός ή μεγάλος κι αν είσαι τελικά, πάντα υπάρχουν νέα πράγματα να ζήσεις, να δοκιμάσεις και να δοκιμαστείς. Αυτό προσωπικά δεν το αλλάζω με τίποτα. Μόνο η στατικότητα και η ρουτίνα με κουράζουν.

Η περιπέτεια ποτέ. Η ζωή είναι μικρή. Και η κάθε μέρα μπορεί να μας δώσει κάτι. Τα υλικά αγαθά δε θα τα πάρει κανείς μαζί του και ποτέ δεν έκαναν κανέναν καλύτερο άνθρωπο. Ενώ μέσα από κάθε διαδρομή, κάθε προορισμό, κάθε εικόνα γινόμαστε πλουσιότεροι, σοφότεροι. Γεμάτοι…