ΕΦΗΒΙΚΟΙ… ΧΩΡΙΣΜΟΙ!

05 Ιούλ ΕΦΗΒΙΚΟΙ… ΧΩΡΙΣΜΟΙ!

Στην εφηβεία… πόσοι διαφορετικοί χωρισμοί; Ο έφηβος πρώτα από όλα χωρίζει από το παιδί που ήταν ως τώρα, το γονιό στον οποίο ήταν προσκολλημένος. Αρχίζει να δημιουργεί τις πρώτες επιπόλαιες ίσως σχέσεις με το αντίθετο φύλο. Βεβαίως όμως οι σχέσεις στην εφηβεία μπορεί κάποιες φορές να είναι πολύ έντονες συναισθηματικά και τότε ο χωρισμός είναι δύσκολος και επίπονος! Θυμηθείτε τα δικά σας… τι περάσατε τότε. Έτσι θα μπορέσετε να κατανοήσετε τα παιδιά σας καλύτερα!

Σε αυτή την ηλικία συνήθως τα περισσότερα παιδιά κάνουν την πρώτη τους σχέση. Οπότε κατ΄επέκταση ζουν και την πρώτη τους ερωτική απογοήτευση. Πολλοί χωρίζουν «κοινή συναινέσει» αλλά ακόμη πιο πολλοί με πρωτοβουλία του… άλλου. Πάντα υπάρχει απογοήτευση αλλά στη δεύτερη περίπτωση είναι πολύ μεγαλύτερη.

Ανάλογα με τη διάρκεια της σχέσης που τερματίζεται, το πόσο έντονο συναισθηματικό δέσιμο υπήρξε και την αιτία του χωρισμού φαίνεται και το αντίκτυπο στον καθένα. Τα αγόρια μπορεί να εκφραστούν με θυμό και επιθετική συμπεριφορά. Τα κορίτσια συχνότερα εσωτερικεύουν όσα νιώθουν, αν και μπορεί να αισθάνονται απόρριψη και να διακατέχονται από καταθλιπτική διάθεση ή ακόμη να νιώθουν απερίγραπτο πόνο, σα να τελείωσε ο κόσμος εδώ.

Κάποιες φορές η αρνητική διάθεση που βιώνει ο έφηβος, μπορεί να διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και να γίνεται εμπόδιο στις καθημερινές του δραστηριότητες. Να μη μπορεί να συγκεντρωθεί στο σχολείο, να αισθάνεται συνεχώς κούραση, να παραμελεί τον εαυτό του, να μην έχει διάθεση να κάνει απολύτως τίποτα, ούτε να μιλήσει σε κανένα. Μπορεί να αισθάνεται άσχημα για τον εαυτό του. Όλα αυτά τα συναισθήματα μπορεί επίσης να «σωματοποιούνται με αποτέλεσμα να έχει πονοκεφάλους, πόνο στο στομάχι, ανορεξία ή βουλιμία και δυσκολία στον ύπνο.

Πολύ σημαντική είναι και η επιρροή των αντιδράσεων των φίλων και των συμμαθητών του εφήβου μας. Στους φίλους θα αναζητήσει την υποστήριξη και την διέξοδό του. Κάποιες φορές θα υποστεί σκληρά σχόλια τα οποία πιθανόν να επιτείνουν τα αρνητικά του συναισθήματα. Τις περισσότερες όμως φορές οι φίλοι διαδραματίζουν το σωστό ρόλο, αυτό που θα θέλαμε να έχουμε εμείς οι γονείς αλλά δε μας επιτρέπουν τα παιδιά μας.

Καλό θα ήταν εμείς να αντιμετωπίσουμε το θέμα σοβαρά. Να μην πιέσουμε το παιδί να μας μιλήσει αν δεν είναι έτοιμο. Όταν το θελήσει, θα μας τα πει όλα μόνο του. Και τότε πρέπει να το ακούσουμε με προσοχή, χωρίς να ασκούμε κριτική. Σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να το κατηγορήσουμε για την επιλογή που έκανε, αλλά ούτε και αυτόν/αυτή που το πλήγωσε. Σημασία έχει να δείξουμε κατανόηση και να μοιραστούμε μαζί του τις δικές μας εμπειρίες από χωρισμούς, για να καταλάβει ότι συμβαίνει και σε άλλους και ότι είναι κάτι που βεβαίως μπορεί να ξεπεραστεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να του τονώσουμε την αυτοπεποίθηση. Να το βοηθήσουμε να νιώσει καλύτερα και να ξεχαστεί.

Είναι βέβαιο ότι ένας έρωτας ξεπερνιέται με τον καιρό αλλά όταν ζούμε το χωρισμό, όσο χρονών και αν είμαστε, όσες φορές και να μας έχει συμβεί, είναι πάντα δύσκολο, πόσο μάλλον όταν συμβαίνει για πρώτη φορά και σε αυτή την τόσο ευαίσθητη ηλικία που λέγεται εφηβεία…