ΕΝΟΧΗ

23 Απρ ΕΝΟΧΗ

Όπως λένε οι ψυχολόγοι, η ενοχή είναι ένα συναίσθημα που συνδέεται με τη συνήθεια να σκέφτεται κανείς πρώτα από όλα τους άλλους. Ένα συναίσθημα κάθε άλλο από…εγωκεντρικό δηλαδή! Πιθανότατα, πρόκειται για ένα προνόμιο των γυναικών. Nαι, σωστά ακούσατε, έχουμε άλλη μια πρωτιά! Και αυτό συμβαίνει γιατί μαθαίνουμε να βάζουμε τον εαυτό μας σε δεύτερη μοίρα. Να νοιαζόμαστε πολύ και κατά προτεραιότητα για τους γύρω μας.

Δεν είμαι σίγουρη αν είναι κατάλοιπο από τις παλαιότερες γενιές, όπου οι γυναίκες έπρεπε να είναι ή τουλάχιστον να νιώθουν κατώτερες και ήταν υποχρεωμένες να φροντίζουν για τα πάντα αλλά όχι τον εαυτό τους.  Πιθανότατα να οφείλεται σε εκείνο το πρότυπο…

Θα μιλήσω για τον εαυτό μου. Θα ομολογήσω ότι με …συλλαμβάνω συχνά να νιώθω ενοχές για απλά, καθημερινά πράγματα. Για το φαγητό που δεν πρόλαβα να ετοιμάσω, για τις ώρες που δούλευα και δεν αφιέρωσα στο παιδί μου, για κάθε στιγμή που έπρεπε να κάνω δουλειές στο σπίτι αλλά προτίμησα να μην κουνηθώ από τον καναπέ μου, για εκείνο το επιπλέον κομμάτι σοκολάτας που έφαγα χθες!

Εδώ και λίγες μέρες έχω επινοήσει κάτι πολύ βοηθητικό. Επειδή οι ενοχές και η τελειομανία με οδηγούν να έχω επιλεκτική μνήμη για όλα τα αρνητικά, τα «λάθη»και τις «παραλήψεις», καθιέρωσα ένα ημερολόγιο «αυτό-ευγνωμοσύνης»! Εκεί λοιπόν σημειώνω τα καθημερινά μου επιτεύγματα. Οτιδήποτε μου έδωσε την ευχαρίστηση ότι πλησιάζω τους στόχους μου ή ότι πρόσφερα σε κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο!! Στο τέλος της εβδομάδας τα διαβάζω και έτσι διαπιστώνω ότι τελικά είμαι άξια για πολλά πράγματα και δε χρειάζεται να κατηγορώ διαρκώς τον εαυτό μου.

Ξέρω ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Οπότε, γιατί πρέπει να προσπαθώ να πλησιάσω κάτι ουτοπικό; Προτιμώ να είμαι…εγώ. Αλλά μου υποσχέθηκα να προσπαθώ για το καλύτερό μου εγώ! Ένοχη; Όχι πια!! Κι αν έφαγα λίγη από την κρέπα σοκολάτας της κόρης μου…ε, δεν τρώω και κάθε μέρα!