06 Ιούν Είναι ωραία να μοιράζεσαι
Μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε από αυτή τη ζωή. Ναι, δε διαφωνώ. Είμαι από τους ανθρώπους που απολλαμβάνω τη μοναξιά. Τη βρίσκω, όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Όμως δεν παύω να πιστεύω ότι είναι ωραία να μοιράζεσαι. Ακόμη και τη μοναξιά σου.
Είμαστε τυχεροί σαν γενιά γιατί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο μπορούμε να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους έστω κι αν αυτοί βρίσκονται μίλια ή και… ηπείρους μακριά! Πολλές φορές όμως, λες και σβήνεται η μνήμη μας, μένουμε μόνοι σε προβλήματα, σε σκέψεις και συναισθήματα που μας βαραίνουν.
Πιάνω τον εαυτό μου να δημιουργεί αδιέξοδα, να βάζει αυτο-τρικλοποδιές, να πέφτει. Με ένα μήνυμα, μια λέξη, ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, όλα αλλάζουν. Απλά διστάζω ή δε μου περνάει από το μυαλό να …επικοινωνήσω. Κάτι τόσο απλό, κάτι τόσο διαδεδομένο πλέον, κι όμως λησμονείται.
Πόσο ξαλαφρώνουμε όταν κάποιος απλώσει το χέρι του στο δικό μας, όταν εκφράσουμε όσα νιώθουμε και αισθανθούμε οτι βρίσκουν ανταπόκριση, όταν ακούσουμε μια κουβέντα που ανοίγει άλλους δρόμους, πιο φωτεινούς.
Η απομόνωση, η κατάθλιψη, το στρες, η απελπισία αλλά και η χαρά, η ευτυχία, η επιτυχία, όταν μοιράζονται αλλάζουν μορφή. Μην κλείνεστε. Όλα είναι πιο απλά όταν τα αντιμετωπίζουμε παρέα.
Η πανδημία απατεί κοινωνική απόσταση αλλά ταυτόχρονα αποδεικνύει περίτρανα ότι ένα χελιδόνι δε φέρνει την άνοιξη. Χρειάστηκαν εκατομμύρια επικοινωνίες, μοναξιές ενωμένες, για να τα καταφέρουμε.
Σε κάθε λοιπόν “πανδημία”, σε κάθε άσχημη ή όμορφη στιγμή, μπορούμε να είμαστε τουλάχιστον δύο αν όχι περισσότεροι. Μια κίνηση αρκεί. Όλα γίνονται κι όλα λύνονται, σχεδόν έστω. Ίσως να μη μπορείς να το δεις εσύ, θα μπορέσει όμως ένα δεύτερο ζευγάρι μάτια, αυτιά., χέρια Ένα πιο καθαρό μυαλό.
Μη διστάζεις. Αξίζει τον κόπο
Sorry, the comment form is closed at this time.