Είμαι εγώ

15 Νοέ Είμαι εγώ

Κοίτα να δεις που τελικά ο καθρέφτης έχει μαγικές ικανότητες! Πόσα χρόνια κοιτάζομαι καθημερινά; Μαντέψτε! Σημασία έχει τι έβλεπα κάθε φορά. Μη ρωτάτε…Είχα όρεξη σήμερα. Και ελεύθερο χρόνο. Χρόνο για μένα. Έμεινα μόνη στο σπίτι και εμπνεύστηκα ένα παιχνίδι. Βολεύτηκα αναπαυτικά μπροστά στον αγαπημένο μου καθρέφτη. Σκοπός μου δεν ήταν να θαυμάσω τη σπάνια ομορφιά μου βεβαίως. Ήθελα να δω τι κρύβεται πίσω από την…εικόνα μου.

Τα πρώτα λεπτά ήταν λίγο περίεργα. Αλλά τόσα, μα τόσο συνηθισμένα. «Ωχ! Σπυράκι είναι αυτό; Πάλι ξέχασα να διορθώσω το φρύδι μου. Οι ρυτίδες κάτω από τα μάτια μου είναι χάλια. Μήπως πρέπει να αλλάξω κρέμα; Αύριο Θα πάω για χτένισμα, πως είμαι έτσι!» Αφού τέλειωσα το μαστίγωμα και με ισοπέδωσα για τα καλά, πήρα μια βαθιά ανάσα. Δεύτερη βαθιά ανάσα. Και άρχισα να με κοιτάζω στα μάτια. Σε λίγο νομίζω δεν έβλεπα πλέον τον αντικατοπτρισμό μου στον καθρέφτη…

Είδα ένα μυαλό με πολλές ανησυχίες. Ερωτήματα. Τύψεις. Αμέτρητα δεν. « Δεν είμαι, δεν μπορώ, δεν θα…». Και μια καρδιά. Με τόσα συναισθήματα και τόσο ανακατεμένα όλα, που φάνταζαν σαν ποτάμι μετά από καταιγίδα. Εισπνοή. Εκπνοή. Σφίγγω τα χέρια μου γύρω σαν αγκαλιά. Παλεύω να αδειάσω το μυαλό μου και σε λίγο… Δες τι φως ξεπροβάλει εκεί στο βάθος. Ανοίγω την μισόκλειστη πόρτα και φωτίζεται ολόκληρο το πρόσωπό μου. Μια κουλουριασμένη φιγούρα ξεδιπλώνεται, ξεμουδιάζει και με μιας λάμπει. Ω! Είμαι εγώ. Αλήθεια; Πόσο γλυκό το πρόσωπό μου; Που πήγαν οι ρυτίδες; Είμαι εγώ, ναι!

Τελικά δεν τα έχω καταφέρει και τόσο άσχημα. Κοίτα! Σπίτι, οικογένεια, δουλειά (κι όχι μόνο μια!). Όλα σε καλό δρόμο. Έκανα και λάθη, ναι. Αλλά μήπως όλοι δεν κάνουν; Υπάρχει κανείς αναμάρτητος ή τέλειος; Έχω ατέλειες. Αλλά από την άλλη είμαι αληθινή. Είμαι ανθρώπινη. Μέσα και έξω ατελής. Αλλά όμορφα ατελής. Αξίζω την αγάπη μου, την εκτίμησή μου. Και την αγάπη και την εκτίμηση όσων μπορούν να δουν πέρα από το είδωλο μου σε ένα καθρέφτη. Είμαι εγώ…