Αυτό το σύμπαν που περιμένω να συνωμοτήσει τι κάνει πια; Που είναι;

17 Οκτ Αυτό το σύμπαν που περιμένω να συνωμοτήσει τι κάνει πια; Που είναι;

Τώρα τελευταία όλο και πιο συχνά σιγοψιθυρίζω το τραγούδι του Σάκη Ρουβά που λέει: « Θέλεις ή δε θέλεις…». Το μυαλό μου γίνεται ένα κουβάρι και οι σκέψεις μου γόρδιος δεσμός. Τι είπατε; Κι εσείς τα ίδια; Δε μου κάνει εντύπωση. Σας καταλαβαίνω απόλυτα.

Ξέρετε αυτό που μας μπερδεύει πολύ μάλλον είναι ότι δεν ξεκαθαρίζουμε μέσα μας τι θέλουμε με πάθος, τι θα θέλαμε άλλα δεν τρελαινόμαστε κιόλας και τι μας αρέσει απλά. Αυτό μας αποπροσανατολίζει και ώρες ώρες μένουμε απαθείς και αδρανείς. Σταυρώνουμε τα χέρια και περιμένουμε την Αγία τριάδα να κάνει ένα θαύμα. Αμ δε! Και η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.

Και τότε αρχίζω και αναρωτιέμαι, αυτό το σύμπαν που περιμένω να συνωμοτήσει για να γίνουν πραγματικότητα όσα ονειρεύομαι τι κάνει πια; Που είναι; ‘Εχω αρχίσει να πιστεύω ότι είναι κάποιο άλλο, παράλληλο με αυτό που ζω. Μπορεί βέβαια απλώς να είναι πολύ απασχολημένο, προσπαθώντας να ικανοποιήσει επιθυμίες κάποιων άλλων.

Είμαστε τόσα εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη. Όλοι μας μοναδικοί και διαφορετικοί. Πείτε μου ποιον να πρωτοφροντίσει κι αυτό το καημένο το σύμπαν. Πόσες τρύπες να κλείσει, πόσους ευσεβείς πόθους να ικανοποιήσει. Μας βαρέθηκε μου φαίνεται και κάνει…απεργία.

Μήπως τελικά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήξεραν κάτι παραπάνω όταν έλεγαν «Συν Αθηνά και χείρα κίνει»; Πολύ πιθανόν. Αν δεν κινητοποιηθούμε, δεν βλέπω φως στο τούνελ. Διαπιστώνω δε ότι όσο αργείς να αναλάβεις δράση, μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στο τούνελ αυτό και κινδυνεύεις να χάσεις ακόμη και τα όνειρά σου μες στο σκοτάδι.

Το αναγνωρίζουμε όλοι μας ότι δεν είναι και τόσο απλός ο αλγόριθμος της επιτυχίας και η αναζήτηση της προσωπικής μας Ιθάκης. Όμως το καράβι ξεκινά και αν δεν επιβιβαστούμε χάνουμε και το ταξίδι και σίγουρα τον προορισμό! Η σκέψη και μόνο με τρομάζει. Δε θέλω να το χάσω. Γιατί ξέρω ότι είναι η μοναδική και πιο σημαντική περιπέτεια της ζωής. Τώρα είναι η ώρα. Όχι μετά. Όχι αύριο. Ούτε κάποτε. Παίρνω τα απαραίτητα μόνο και σαλπάρω.

Όσοι πιστοί προσέλθετε!