Από αναβολή σε αναβολή…

27 Ιαν Από αναβολή σε αναβολή…

Όλα βαίνουν καλώς και κάποια στιγμή, κοιτάζοντας τις λίστες «To do» της προηγούμενης εβδομάδας, διαπιστώνω ότι γράφω στο νούμερο ένα την ίδια δουλειά κάθε μέρα! Δηλαδή από μέρα σε μέρα την αναβάλω, φτάνει Παρασκευή και ακόμη το νούμερο ένα είναι το ίδιο!

Ένα ενοχλητικό καμπανάκι αρχίζει να κρούει. Από αναβολή σε αναβολή, από σήμερα αύριο, αργότερα, μετά και τελικά πότε; Τι συμβαίνει; Που οφείλεται η αναβλητικότητα που μας χαρακτηρίζει είτε κατά περιόδους είτε γενικά στη ζωή μας; Είναι θέμα βιωμάτων, είναι κληρονομικό ή απλά μια συνήθεια;

Φαίνεται, σύμφωνα με μελέτες, ότι οι πολύ αυστηροί γονείς συχνά ευθύνονται για την αναβλητικότητα των παιδιών τους, αφού σπάνια ενθαρρύνουν τις αποφάσεις τους, σπάνια τα επαινούν ή αναγνωρίζουν την προσπάθειά τους για κάτι. Οι αναβλητικοί άνθρωποι σίγουρα δεν είναι απλά τεµπέληδες που βαριούνται να κάνουν τις δουλειές τους. Η χαµηλή αυτοεκτίµηση, ο φόβος της αποτυχίας ή και της επιτυχίας είναι καθοριστικοί παράγοντες για τη δηµιουργία µιας τέτοιας συµπεριφοράς.

Θεωρώ ότι όλοι μας ξέρουμε τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από την αναβλητικότητα, διότι κάποια στιγμή τα έχουμε νιώσει. Πρώτα από όλα το άγχος για την επίτευξη του «τέλειου». Αγωνιούμε τόσο πολύ για το αποτέλεσµα, που αποφεύγουμε να πάρουμε απόφαση για κάτι, πιστεύοντας ότι αύριο θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι ή θα υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και έτσι θα το κάνουμε τέλεια.

Πολλές φορές υπάρχει ο φόβος για την αποτυχία και την απόρριψη από τους άλλους. Κι άλλες φορές πάλι νιώθουμε τον φόβο για την επιτυχία, αφού θεωρούμε ότι δεν την αξίζουμε και βέβαια δε θέλουμε να τραβήξουμε τα βλέμματα επάνω μας. Έτσι η αναβολή μας προσφέρει μια προσωρινή ανακούφιση και μειώνει το στρες μας.

Όλοι είµαστε αναβλητικοί κάποιες φορές. Το αν η αναβλητικότητα αυτή θα µετατραπεί σε πρόβληµα ή όχι, εξαρτάται από τα αρνητικά επακόλουθα που έχει στη ζωή µας, στις υποχρεώσεις μας και στην πραγματοποίηση των στόχων μας.

Το πρώτο βήµα για να ξεπεράσουμε την αναβλητικότητά μας είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αναβλητικοί! Ας αναρωτηθούμε αν αυτή επηρεάζει με αρνητικό τρόπο και σημαντικά τη ζωή μας. Αν νιώθουμε συχνά άγχος, απογοήτευση ή και αυτολύπηση. Αν η απόδοση στη δουλειά μας είναι µικρότερη από τις δυνατότητές μας. Αν επηρεάζει τις σχέσεις μας με τους γύρω μας ή είναι η αιτία που εμφανίζουμε σωματικά συμπτώματα. Τότε είναι πρόβλημα και για να λυθεί χρειάζεται δράση. Άρα:

1. Ασχολούμαστε μόνο με ό,τι είναι σημαντικό για εμάς και εξασκούμαστε να λέμε «όχι» σε ό,τι είναι δευτερεύον.

2. Προχωράμε βήμα βήμα στην υλοποίηση κάθε στόχου ώστε να μην καταπονούμε τον εαυτό μας.

3. Προσπαθούμε να κάνουμε λίστες θέτοντας προτεραιότητες και μένουμε πιστοί στη διεκπεραίωση όλων των εργασιών, από τα πιο εύκολα στα πιο απαιτητικά.

4. Σκεφτόμαστε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή, γιατί ίσως δεν έρθει ποτέ.

5. Αποδεχόμαστε ότι για να προχωρήσουμε χρειάζεται λίγο ή πολύ…σπρώξιμο. Αλλά όταν φτάσουμε στο στόχο μας, θα πρέπει να ανταμειφθούμε με κάτι που μας αρέσει! ( Σοκολάτα;;😉)

Όλοι μας έχουμε μέσα μας έναν διακόπτη δράσης.
Έναν διακόπτη που γράφει «κάντο τώρα»! Βρείτε τον και πατήστε τον!