Αν υπάρχει κάποιος που εμπιστεύομαι, είσαι εσύ.

17 Δεκ Αν υπάρχει κάποιος που εμπιστεύομαι, είσαι εσύ.

Το θέμα μας για μια ακόμη φορά είναι η εφηβεία. Η σχέση του εφήβου με τους γονείς του μετατρέπεται σε μια σχέση πάθους. Μια σχέση… ή του ύψους ή του βάθους. Με στιγμές λατρείας και «άσβεστου μίσους»! Πως συμβαδίζουν αυτά; Πόσες φορές θα το πω;; Σε μια περίοδο που οι ορμόνες χορεύουν με τρέλα και κορδέλα δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει μέτρο, ισορροπία, αρμονία. Τη μια στιγμή έτσι και την επόμενη …γιουβέτσι! Επιστημονικότατη εξήγηση των εναλλαγών διάθεσης και συμπεριφοράς!

Πιστεύω ότι όσοι έχετε παιδιά στην εφηβεία έχετε ζήσει τα ξεσπάσματα που έρχονται από το πουθενά. Μοιάζουν με καταιγίδα που ξεσπάει ξαφνικά ενώ μόλις 5 λεπτά πριν χαιρόμασταν τη λιακάδα! Ο εγκέφαλος του αγαπημένου έφηβου είναι μια πίστα συγκρουόμενων αυτοκινήτων σε λούνα πάρκ. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα κάποια στιγμή συγκρούονται και δημιουργούν εκρήξεις σε ανύποπτο χρόνο.

Ένα συχνό ζήτημα που μπορεί να προκαλέσει …κρίση είναι η αίσθηση που δημιουργείται στο παιδί μας ότι δεν το εμπιστευόμαστε. Φυσικά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αλήθεια. Διότι σε αυτή την ηλικία η ωριμότητα του παιδιού μας δεν είναι δεδομένη. Επιπλέον οι εμπειρίες του δεν βοηθούν πάντα στις σωστές επιλογές και ενέργειες. Και σίγουρα, ειδικά στην εποχή μας, οι κίνδυνοι είναι πάρα πολλοί και οι άνθρωποι δεν έχουν πάντα τις καλύτερες προθέσεις.

Χρειάζονται λεπτοί χειρισμοί. Το παιδί πρέπει να λαμβάνει το μήνυμα ότι το εμπιστευόμαστε. Αλλά, όπως επαναλαμβάνω διαρκώς, το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε όλους τους υπόλοιπους γύρω από εμάς και το παιδί μας. Προσωπικά δηλώνω στην αγαπημένη μου κόρη το εξής: «Αν υπάρχει κάποιος που εμπιστεύομαι, είσαι εσύ! Για τους άλλους ανησυχώ! Εκείνους δεν εμπιστεύομαι! Όλους αυτούς που δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτονται.»

Αγαπημένα μας παιδιά… Είμαστε δίπλα σας. Είμαστε σύμμαχοι! Γιατί θέλουμε μόνο το καλό σας!