ΑΙΩΝΙΑ ΜΑΧΗ

06 Μαρ ΑΙΩΝΙΑ ΜΑΧΗ

Μερικές φορές σκέφτομαι ότι το μυαλό είναι ένα μεγάλο όπλο που μας χάρισε ο δημιουργός μας. Το πρόβλημα είναι ο χειρισμός του. Δεν είναι δύσκολο να το στρέψει κάνεις εναντίον στον ίδιο του τον εαυτό. Και όταν αυτό συμβεί, ο “θάνατος” είναι αργός.

Ανατομία ξέρω. Τη μελέτησαμε κάθε λεπτομέρεια στο πανεπιστήμιο. Αλλά πιστεύω ότι ο εγκέφαλος μας είναι ένας λαβύρινθος. Κάθε σκέψη ξεκινά από ένα σημείο αφετηρίας. Εάν βρει την έξοδο, νιώθουμε λύτρωση. Εάν όχι, παγιδεύεται και μας ταλαιπωρεί. Το χειρότερο συμβαίνει όταν αρχίσουν να παγιδεύονται πολλές σκέψεις μαζί. Μετά επιπροστίθεται το συναίσθημα, αρχίζει να δημιουργείται μια δύνη και είτε ξεσπά σε καταιγίδα είτε από μηχανής θεός μας δίνει διέξοδο και οδηγούμαστε στην απόλυτη ηρεμία.

Σίγουρα υπάρχουν μικροί «εγκέφαλο-χώροι» χαράς, λύπης, φόβου, ντροπής κλπ. Έτσι φαντάζομαι. Ανάλογα με τη χωρητικότητα του κάθε διαμερίσματος, ο καθένας από εμάς βιώνει το κάθε συναίσθημα με διαφορετική ένταση και διάρκεια.

Βεβαίως δεν μπορεί ένα μόνο όργανο του τόσο πολύπλοκου σώματός μας να ευθύνεται για την ψυχολογική μας κατάσταση, τις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Κάπως έτσι το σκεφτήκαμε πολλοί από εμάς και εμπλέξα με την καρδιά! Της δώσαμε μάλιστα κι ένα όμορφο σχήμα επάνω στο χαρτί αφού τις περισσότερες φορές θεωρούμε ότι σε εκείνη χρωστάμε γλυκά συναισθήματα όπως εκείνα της έλξης, της τρυφερότητας και της αγάπης. Όταν πάλι κάτι δεν πάει καλά και χάνονται όλα αυτά, τη ζωγραφίζουμε ραγισμένη.

Νιώθω ότι τα δυο αυτά όργανά μας, εγκέφαλος- καρδιά, μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι ή οι χειρότεροι εχθροί. Προσωπικά προσπάθησα πολλές φορές να γινώ διαμεσολαβητής στις αιώνιες μάχες τους. Ποιός κερδίζει? Άλλοτε το ένα άλλοτε το άλλο , δίνοντας χρώμα στη ζωή μου. Ορισμένες φορές η πάλη με κουράζει και άλλες πάλι αισθάνομαι τόσο όμορφη γαλήνη για την ισορροπία μεταξύ τους.

Ένα μπορώ να πω. Αγάπησα, ένιωσα απέραντη χαρά, ακατανίκητη θλίψη, γλυκιά αγωνία και βασανιστική αναποφασιστικότητα. Το σημαντικό είναι ότι ένιωσα. Έζησα και συνεχίζω να ζω. Έκανα λάθη, πέτυχα πολλά και ονειρεύομαι ακόμη περισσότερα. Γιατί είμαι ζωντανή. Γιατί θέλω να σπρώχνω τον εαυτό μου στα όριά του και να με δοκιμάζω. Δεν μπορώ να πω αν προτιμώ την καρδιά ή το μυαλό. Τα αγαπώ και δυο εξίσου γιατί μου προσφέρουν τόσα  πολλά καθημερινά.