Είναι ωραία λέξη το “ευχαριστώ”, αλλά ξεχνιέται και παραλείπεται τόσο εύκολα…

24 Ιούλ Είναι ωραία λέξη το “ευχαριστώ”, αλλά ξεχνιέται και παραλείπεται τόσο εύκολα…

Είναι ωραία λέξη το «ευχαριστώ». Κάπου στην πορεία το ξεχνάμε μερικοί. Τα θέλουμε όλα. Και θέλουμε να παίρνουμε διαρκώς. Κι άλλα, κι άλλα. Χωρίς να δίνουμε και χωρίς να αναγνωρίζουμε την προσφορά. Δεν μας νοιάζει. «Μας» δεν εννοώ εσένα κι εμένα. Εννοώ γενικά. Όσους τέλος πάντων έμαθαν να θεωρούν ότι τα αξίζουν όλα χωρίς να μοχθήσουν, να παλέψουν, να ξοδέψουν φαιά ουσία. Έμαθαν να εκμεταλλεύονται ό,τι και όποιον μπορούν κι ύστερα να «στρίβουν» χωρίς ίχνος ευγνωμοσύνης.
Είναι κι αυτό ταλέντο που έχουν ορισμένοι. Με γεια τους με χαρά τους. Τους βγάζω το καπέλο, αλλά δε θα συμφωνήσω ποτέ μαζί τους εκ πεποιθήσεως και ακόμη κι αν σωπάσω, πάντα θα το φέρω βαρέως αντ’ αυτών. Για φαντάσου… Να νιώθω άσχημα επειδή κάποιοι άλλοι φέρονται με αχαριστία!
Ξέρεις κάτι; Σε τελική ανάλυση δε με νοιάζει να μου πεις ευχαριστώ. Να προφέρεις μια τέτοια λέξη; Ειδικά αν δεν το νοιώθεις, άσε καλύτερα. Δε με νοιάζει να μου ανταποδώσεις. Θέλω μόνο να αντιληφθώ ότι καταλαβαίνεις. Ότι αναγνωρίζεις. Ότι εκτιμάς. Ότι δεν γύρισες από την άλλη τρίβοντας τα χέρια σου που έγινε η δουλειά σου και πιστεύοντας ότι αφού πέτυχες το σκοπό σου και πήρες αυτό που ήθελες, έχεις θριαμβεύσει εις βάρος μου και μπορείς να το κάνεις ξανά και ξανά. Αν πάλι δεν καταλαβαίνεις, θα σου χαρίσω κάτι με μεγάλη μου ευχαρίστηση. Ένα μεγαλοπρεπές Χ να το ‘χεις να πορεύεσαι. (Όχι ότι θα σε πειράξει και πολύ. Η αναισθησία είναι μεγάλο προσόν, μέγιστο μπορώ να πω.)
Αλλάζουν οι καιροί. Τα δεδομένα δεν υπάρχουν. Εμένα δε μου χαρίστηκε τίποτα. Πάλεψα. Δεν παρακάλεσα αλλά όποτε με βοήθησαν, ένιωσα υποχρέωση, ευγνωμοσύνη κι έβαλα τα δυνατά μου να φανώ αντάξια και αν μπορούσα να ανταποδώσω με τον δικό μου τρόπο εις διπλούν. Επειδή πέρασα δυσκολίες, δοκιμασίες, φάσεις, αποφάσισα ότι θα προσφέρω απλόχερα ότι μπορώ. Χαμόγελα, συναισθήματα, σκέψεις, υλικά αγαθά. Και τα έδινα χωρίς φειδώ και διακρίσεις κι ας λάμβανα γι’ αντάλλαγμα αχαριστία, κακία, δόλο. Πάντα πίστευα ότι το καλό θα νικήσει στο τέλος. Αμ δε!
Έτσι, μια μέρα ξεπήδησε από μέσα μου ένα θηρίο που δεν κατάφερα ή δεν θέλησα πια να ελέγξω. Ένα θηρίο που εξημερώνεται μόνο με ευγνωμοσύνη, αμοιβαίο σεβασμό, καλοσύνη και δικαιοσύνη. Εξαγριώνεται όμως όταν μυριστεί αγνωμοσύνη, έπαρση, αλαζονεία, τοξικότητα, υστεροβουλία, απληστία. Επειδή λοιπόν ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος, κάντε την αίτησή σας, να εξετασθεί και βλέπουμε! Αν πληρεί τα κριτήρια ευγνωμοσύνης θα εγκριθεί. Αν όχι, next please…
Ακολουθείστε το παράδειγμά μου φίλοι μου, όχι για να δώσετε ρεσιτάλ κακίας και αναλγησίας, αλλά για να τα βρείτε με τον εαυτό σας, να μην επαναλαμβάνετε λάθη του παρελθόντος και να μη νιώθετε ότι σας εκμεταλλεύονται οι εκάστοτε επιτήδειοι. Αυτό μόνο.