22 Ιαν Τα love for ever μου…
Εδώ και λίγες ημέρες, όπως πιθανότατα έχετε δει, ξεκίνησα να σας κάνω καθημερινά μια ανασκόπηση της κάθε ημέρας, βασισμένη στο αγαπημένο «Σαν σήμερα». Μπαίνοντας λοιπόν στο mood της ανάσυρσης των γεγονότων του παρελθόντος, θέλησα να κάνω ένα νοερό ταξίδι από τα παιδικά μου χρόνια ως τώρα.
Διαπίστωσα ότι, αν και έχω κενά μνήμης, υπάρχουν αναμνήσεις που δε σβήνουν ποτέ. Μη μου πείτε ότι δεν έχετε κι εσείς ανθρώπους, συναισθήματα, εικόνες και αντικείμενα που αγαπάτε και νιώθετε ένα μοναδικό δέσιμο μαζί τους… Όλοι μας έχουμε. Ακόμη κι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν εξαρτώνται από κανέναν κι από τίποτα.
Καθισμένη λοιπόν αναπαυτικά στην αγαπημένη μου θέση, στη γωνίτσα μου όπως λέω συχνά, με τα μάτια κλειστά και τη φανταστική μυρωδιά του αγαπημένου μου ενεργειακού λαδιού να με τυλίγει και να με ταξιδεύει, απαριθμώ και καταγράφω τα δικά μου «love for ever».
– Οι κίτρινες γαλότσες που φορούσα τεσσάρων χρονών!
– Η αγαπημένη μου νταντά, η Κυρία Μαρία, πάντα ευγενική και χαμογελαστή.
– Το προσωπάκι της Νικούλας μου όταν τη γαργαλάω στο λαιμό. Από μωρό το ίδιο γλυκό, το ίδιο τρυφερό και πανέμορφο.
– Η λατρεμένη μου γιαγιά κι εκείνο το όνειρο, στο οποίο με επισκέφτηκε σαν φύλακας άγγελος μετά το θάνατό της.
– Ο ρυθμός που χτυπάει η καρδιά μου για το μπαλέτο. Μοναδικός, ταχύς, διαιρετικά ρυθμικός σαν κλασσική μουσική.
– Εκείνο το πρώτο φιλί…
– Η αίσθηση απόλαυσης σε κάθε κομμάτι μαύρης σοκολάτας που λιώνει στο στόμα.
– Οι φίλες μου στην Ελλάδα, Μάγδα και Νάνσυ, που ανυπομονώ να ξαναδώ κάθε φορά.
– Ο σκυλάκος μου. Ο Ντόνατ μου. Τρυφερός, χαδιάρης, ζηλιάρης, αφοσιωμένος, που κάνει γλυκά ματάκια για να μοιραστεί τα πάντα μαζί μου.
Είναι πολλά. Υπάρχουν μερικά που τα κρατάω στην καρδιά και στο μυαλό μου, αλλά τα κρατάω για μένα. Ίσως κάποτε τα μοιραστώ μαζί σας. Εσείς; Θα μου πείτε ποια είναι τα δικά σας «love for ever»;
Sorry, the comment form is closed at this time.