Συνέντευξη Δωρίτας Μαρκαντώνη

10 Νοέ Συνέντευξη Δωρίτας Μαρκαντώνη

1.Θα ήθελα να μας πεις πώς επέλεξες το επάγγελμά σου. Ήταν αυτό που ήθελες;

“Καταρχήν να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για τη φιλοξενία! Είστε ένα καινούριο blog και σας εύχομαι τα καλύτερα μέσα από την ψυχή μου! Να κατακτήσετε τις κορυφές που ονειρεύεστε!Ας έρθω όμως στην ερώτησή σου. Είμαι εκπαιδευτικός σε Δημοτικό Σχολείο. Ναι, ήταν κάτι που ήθελα ανέκαθεν να κάνω, ένα παιδικό μου όνειρο.”

2.Πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού; Νιώθεις ότι είναι μεγάλη ευθύνη να διαμορφώνεις τις εύπλαστες παιδικές ψυχές;

“Ο ρόλος του δασκάλου είναι πολυδιάστατος. Αν αναλογιστούμε ότι μια σχολική τάξη είναι ουσιαστικά μικρογραφία της κοινωνίας, σημαίνει αυτόματα ότι όλα τα θέματα της κοινωνίας περνούν και μέσα στα παιδιά που την απαρτίζουν. Επομένως, έχουμε μπροστά μας περίπου 25 διαφορετικές προσωπικότητες, με διαφορετικές ανάγκες, πεποιθήσεις και με διαφορετικό οικογενειακό πλαίσιο. Χρειάζεται να δούμε το κάθε παιδί ως μοναδικό, ως ξεχωριστή οντότητα και να εγκύπτουμε πάνω από οτιδήποτε χρειάζεται. Ως εκπαιδευτικοί δεν παρέχουμε μόνο γνώσεις, αλλά παιδεία. Πρέπει να οριοθετούμε καταστάσεις, να προστατεύουμε τα παιδιά και να τα βοηθούμε να ανακαλύπτουν και να αξιοποιούν τα δικά τους ταλέντα και τις ικανότητές τους.”

3.Ασχολείσαι με τον σχολικό εκφοβισμό. Ποιο ήταν το έναυσμα; Υπήρξες θύμα στο παρελθόν;

“Ως μαθήτρια δεν είχα το ρόλο ούτε του θύτη, ούτε του θύματος σε κάποια εκφοβιστική συμπεριφορά. Το έναυσμα για να ασχοληθώ με αυτό το θέμα δόθηκε πριν από μια πενταετία περίπου, όταν στο μεταπτυχιακό μου είχα ένα μάθημα σχετικό με τον σχολικό εκφοβισμό, την αντιμετώπισή του και τη διαχείριση περιστατικών εκφοβιστικής συμπεριφοράς, κάτι το οποίο μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Εξάλλου, ήταν κάτι που εντόπιζα ως εκπαιδευτικός, οπόταν ασχολήθηκα περισσότερο με το θέμα αυτό, παρακολούθησα σεμινάρια στην Κύπρο και στο εξωτερικό, εκπαιδεύτηκα ώστε να μπορώ να κάνω διαλέξεις και να ενημερώνω τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς αλλά και τα παιδιά.”

4.Στις περιπτώσεις σχολικού εκφοβισμού ποιος είναι ο ρόλος των γονέων;

“Η αντιμετώπιση, αλλά και η πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού είναι καθήκον όλων μας. Ο γονιός, είτε το παιδί του έχει το ρόλο του θύτη, είτε του θύματος, χρειάζεται να έχει πάρα πολύ καλή σχέση κι επικοινωνία με το παιδί. Όσο καλύτερη είναι η επικοινωνία, τόσο πιο δυνατή είναι η σύνδεση με το παιδί, οπότε θα του δώσει την ασφάλεια, εάν θυματοποιείται, να μπορέσει να το εκμυστηρευτεί στους γονείς του.Επιπλέον, οι γονείς, τόσο του θύματος όσο και του θύτη, χρειάζονται καθοδήγηση. Ας μην ξεχνάμε ότι, πάρα πολλές φορές, οι θύτες προέρχονται από οικογένειες στις οποίες παρατηρούνται παρόμοια περιστατικά μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα παιδιά τα οποία είναι θύτες στο σχολείο, έχουν εναλλαγή ρόλων, δηλαδή στο οικογενειακό περιβάλλον είναι πολύ πιθανόν να είναι τα θύματα. Έτσι, εκφράζουν το θυμό και την αγανάκτησή τους στο σχολείο. Φυσικά, παρατηρείται και το αντίθετο φαινόμενο.Χρειάζεται λοιπόν οι γονείς να είναι κοντά στο παιδί τους, να είναι σε επαγρύπνηση, να βλέπουν τα σημάδια τα οποία πιθανόν να δηλώνουν ότι το παιδί τους δέχεται εκφοβισμό και να είναι σε συνεχή επικοινωνία με το σχολείο.”

5.Γνωρίζω ότι έχεις σημαντικό φιλανθρωπικό έργο. Μίλησέ μας γι’ αυτό.

“Θεωρώ ότι η δύναμη της προσφοράς είναι ανεξάντλητη! Αυτό που εισπράττεις από οτιδήποτε προσφέρεις, όλη αυτή η αγάπη ουσιαστικά, είναι κάτι το ανεκτίμητο. Είμαι χαρούμενη που είμαι ενεργή εθελόντρια σε αρκετούς συνδέσμους και οργανισμούς. Είμαι κοντά στον Σύνδεσμο Γονέων και Φίλων Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες Λεμεσού, εδώ και δώδεκα χρόνια – τα πρώτα δέκα από τη θέση της εθελόντριας και την τελευταία διετία ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συνδέσμου. Συμμετέχω επίσης σε αρκετές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Πέρυσι είχα παρουσιάσει μια εκδήλωση η οποία αφορούσε στα άτομα με αυτισμό. Πιστεύω ότι το να είσαι εθελοντής είναι ό,τι πιο ιερό μπορείς να προσφέρεις ως άνθρωπος – πρωτίστως στον εαυτό σου κι έπειτα στην κοινωνία.”

6.Πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις όλες τις δραστηριότητές σου με τις οικογενειακές σου υποχρεώσεις;

“Στην παρούσα φάση της ζωής μου δεν τα συνδυάζω. Τρέχω πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι επιδιώκω να ισορροπήσω ανάμεσα στην οικογένεια και σε όλες αυτές τις δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούμαι. Πιστεύω πάρα πολύ στον ποιοτικό χρόνο και είμαι τυχερή γιατί πλαισιώνομαι από ανθρώπους, όπως ο σύζυγός μου, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου, οι οποίοι σέβονται το ότι δεν έχω την πολυτέλεια να είμαι όλο το εικοσιτετράωρο μαζί τους. Ωστόσο, ο χρόνος που περνάμε μαζί είναι ποιοτικός.”

7.Από την έως τώρα συνομιλία μας φαίνεται ότι αγαπάς πολύ τα παιδιά. Θα ήθελες να κάνεις δικά σου παιδιά;

“Φυσικά! Η δημιουργία οικογένειας είναι μια από τις προτεραιότητές μου!”

8.Πώς αξιοποιείς τον ελεύθερό σου χρόνο;

“Όσο ελεύθερο χρόνο έχω τον αφιερώνω στον σύζυγό μου, στους φίλους μου, στη μουσική και σε όμορφες βόλτες με το αυτοκίνητο, τις οποίες απολαμβάνω. Μου αρέσει επίσης η γυμναστική, αν και τα τελευταία δύο χρόνια δεν είμαι τόσο τυπική. Επιπλέον, λατρεύω τα ταξίδια! Με την πρώτη ευκαιρία επιδιώκω να επισκέπτομαι μια νέα χώρα ή την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασα. Γεμίζω τις μπαταρίες μου κι επιστρέφω.”

9.Τι θα ήθελες να αλλάξεις στη ζωή σου;

“Νομίζω ότι θα ήθελα κυρίως να διατηρήσω κι όχι τόσο να αλλάξω κάτι. Νιώθω πλήρης. Θα ήθελα να διατηρήσω τις ισορροπίες που έχω. Να έχω την υγεία μου, διότι είναι το πολυτιμότερο αγαθό που το θεωρούμε δεδομένο κι όταν διακυβεύεται, τότε αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της. Θα ήθελα επίσης να έχω λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο.”

10.Ποιο είναι το motto σου;

«Τα καλύτερα έρχονται!»

“Θεωρώ πως ό,τι γίνεται στη ζωή μας, είτε θετικό είτε αρνητικό, γίνεται για το ανώτερο καλό μας. Όλες οι εμπειρίες μας είναι ένα μάθημα. Ανάλογα με τον τρόπο που θα τις χειριστούμε, θα πάρουμε το μάθημά μας και θα βγούμε κερδισμένοι.  Ακόμη και οι αρνητικές εμπειρίες που βιώνουμε, κρύβουν ένα δώρο που πρέπει να ξετυλίξουμε. Έχουν να κάνουν με την προσωπική μας εξέλιξη, μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο υπομονετικούς, καλύτερους ανθρώπους και μας βοηθούν να δούμε τη ζωή με άλλη ματιά, πιο αισιόδοξη και με μεγαλύτερη εκτίμηση για όσα ήδη έχουμε! Και να είμαστε σίγουροι πάντοτε ότι κάτι καλύτερο μας περιμένει!”