Ο ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

02 Απρ Ο ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Μια αληθινή, καθημερινή ιστορία που αποτυπώνει την αγωνία, την ανασφάλεια των ημερών αλλά και τη δύναμη της αγάπης.

“Γράφω για να θυμάμαι. Κυριακή 29 Μαρτίου. Σηκώθηκα με κακή διάθεση, πόνους στα χέρια και στην πλάτη, λίγο βήχα και πονοκέφαλο. Τίποτα το σοβαρό, ούτε ασυνήθιστο για τον οργανισμό μου. Έκανα όλες μου τις μικροδουλίτσες, ετοίμασα φαγητό για μένα και τους δυο άνδρες που έχω στο σπίτι, έφαγα ελαφριά το μεσημέρι και ξάπλωσα .

Το θερμόμετρο έδειξε 37. Βρε λες να με επισκέφθηκε «ο γιός του Κορώνα;», σκέφτηκα. Ήδη είμαστε σε περιοριστικά μέτρα κι εγώ είχα να βγω από το σπίτι περίπου δυο εβδομάδες. Πως ήρθε εδώ μέσα; Ο αδελφός μου βέβαια είχε βγει από το νοσοκομείο, έχοντας βρογχίτιδα και αρχόμενη πνευμονία πριν από εννέα μέρες και ήταν υγιής. Άλλη έκθεση στον ιό δεν είχα.

Τέλος πάντων εγώ ακούω καθημερινά στις 6 τον καλό μας τον ΚΥΡΙΟ ΣΩΤΗΡΗ (Τσιόδρα) και ηήμουνα ενημερωμένη και απολύτως πειθαρχημένη. ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΑΣ όταν αισθανθούμε αδιαθεσία. Επικοινώνησα με την ανηψιά μου που είναι εξαιρετική πνευμονολόγος και εργάζεται δυστυχώς στην Κύπρο , αλλά και τον οικογενειακό μας γιατρό, που ήρθε και με είδε στο σπίτι. Δεν είχα ακροαστικά, αλλά δεδομένης της πανδημίας μου έδωσε αντιβίωση, εισπνοές κ.λ.π.

Τρεις μέρες έπαιρνα πολλές βιταμίνες και έτρωγα μια πολύ ωραία κοτόσουπα που έφτιαξε η φιλεναδίτσα μου, η Γεωργία, με όλα τα συνοδευτικά Την έφερνε και την άφηνε στη είσοδο για να την παραλάβουμε. Είναι πραγματική φίλη. Σήμερα Τέταρτη, είμαι από χθες χωρίς πυρετό. Μου έχει μείνει όμως ο βήχας.

Λες να τον νίκησα «το γιό του Κορώνα»; Δε θα του άρεσα φαίνεται , ή η σούπα θα του έπεσε ξινή !!!!! Δεν ταιριάζει με τη λιπαρότητά του!!!! Έτσι δεν μας τον περιγράφουν οι επιστήμονες; Τώρα τα έχουμε μάθει όλοι όλα από το διαδίκτυο. Και καλό και κακό αυτό, εξαρτάται πως μπορεί να τα φιλτράρει ο καθένας και να μην κάνει τον ειδικό. Έχουμε υποχρέωση να ακούμε τους ειδικούς και εγώ σέβομαι και πειθαρχώ σε ό,τι προστάζουν . ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

Πιστεύω ότι τη γλίτωσα από τον όποιο «γιο του Κορώνα ,της γρίπης» κλπ. Θα σας πω τη συνέχεια. Σήμερα η φιλεναδίτσα μου, ώρα μια το μεσημέρι, θα μας φέρει παστίτσιο. Τι να πω, είναι ο άγγελός μου, γιατί οι άνδρες μου δεν ξέρουν από μαγειρική. Βλέπεις πάντα υπάρχει κάποιος που θα τους λύσει το πρόβλημα. Οι άνδρες είναι άλλα πλάσματα. Ο δικός μου όταν του έλεγα: «Πάει θα με πάρει ο Κορωνοϊός», αστειευόμενος όπως κι εγώ άλλωστε, μου έλεγε: «Γιατί, τον αφήνω εγώ;». Είναι πράγματι υπερβολικά προστατευτικός. Ο δε αδελφός μου όταν τον ρωτούσα αν είναι καλά μου έλεγε: «Όταν γίνεις εσύ καλά, τότε θα είμαι κι εγώ καλά». Τέτοιοι είναι. Προστατευτικοί, δοτικοί και αθώοι.”

Α.Π.