Μια γυναίκα μπορεί

06 Ιούλ Μια γυναίκα μπορεί

Η Χριστιάνα Κωνσταντίνου είναι μια γυναίκα που παρόλο που έχει περάσει πολλές δυσκολίες, φοράει καθημερινά το χαμόγελό της, δουλεύει σκληρά, ονειρεύεται και στοχεύει με πάθος και αφοσίωση σε ένα καλύτερο μέλλον. Πιστεύει ότι όταν μια γυναίκα θέλει, μπορεί!

1. Μίλησε μας για τα παιδικά σου χρόνια. Είχες επιπλέον κιλά. Πώς σε αντιμετώπιζαν στο συγγενικό και φιλικό σου περιβάλλον;
Γιώτα μου καταρχάς σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μου δίνεις αυτή την ευκαιρία να μιλήσω για το θέμα αυτό. Από μικρή πάντα είχα περιττά κιλά και λόγω υποθυρεοειδισμού, αλλά ας μην γελιόμαστε είμαι γυναίκα που της αρέσει το φαγητό. Φυσικά μεγαλώνοντας πήρα αυτήν την πορεία γιατί σαν μικρό παιδί δυστυχώς έτρεχα στα διάφορα σνακ με αποτέλεσμα τα κιλά να αυξάνονται και εγώ να μην μπορώ να το αντιληφθώ. Το πρόβλημα έγινε ακόμη μεγαλύτερο όταν μετά από την αποφοίτηση μου από το The Grammar School, Nicosia κέρδισα Θέση στο πανεπιστήμιο του Perpignan στη Γαλλία όπου εκεί κάθε χρόνο σπουδών έπαιρνα 10-15 κιλά.
Θυμάμαι πως κάθε φορά που επέστρεφα στη Κύπρο για τις καλοκαιρινές διακοπές, οι ερωτήσεις από τους πάντες ήταν πάντα τόσο καταιγιστικές και καθόλου κολακευτικές. Θα μπορούσαν έστω να έχουν μια στοιχειώδη ευγένεια! (χα χα χα)

2. Πότε μπήκες στην διαδικασία να ακολουθήσεις κάποια διατροφή;
Η πρώτη μου επίσκεψη σε διαιτολόγο ήταν στην ηλικία των επτά χρόνων, στον Κύριο Αντώνη Ράφτη, μαζί με την μητέρα μου η οποία ανησυχούσε για τα κιλά μου.

3. Ένιωθες πίεση; Πιστεύεις ότι στερήθηκες πράγματα; Υλικά ή συναισθηματικά λόγω την εικόνας σου;
Κακά τα ψέματα τα κιλά είναι το πρώτο πράγμα που βλέπει επάνω σου ο οποιοσδήποτε άνθρωπος και με αυτά θα σου ασκήσει και την πρώτη κριτική, είτε καλοπροαίρετα είτε όχι. Η αλήθεια είναι πως από μικρή ζούσα με αυτό το συνεχές άγχος των κιλών. Κρυβόμουνα για να φάω λες και έκανα κάποιο έγκλημα γιατί υπήρχε πάντα αυτό το «δεν πρέπει», αφού το είχε πει ο τάδε διαιτολόγος που ομολογουμένως έκανε την δουλειά του. Ο κόσμος με έκανε να νιώθω σαν ένα κομμάτι άψυχο κρέας και πλέον δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ, πολύ απλά γιατί το επέτρεπα άρα φέρω και εγώ το μισό μερίδιο ευθύνης. Ο αγώνας των κιλών είναι συνεχής και γι’ αυτό είναι καλό όλοι οι άνθρωποι να μάθουμε να έχουμε στην ζωή μας μια ή έναν διατροφολόγο που θα μας μάθει το σωστό τρόπο διατροφής. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω την Έλενα Τρουλλίδου, που με επιμονή και υπομονή περπατάει μαζί μου σε αυτό τον μαραθώνιο.

4. Έχεις καταφέρει να αλλάξεις πολύ. Πως νιώθεις; Αξίζει όλος αυτός ο αγώνας;
Νιώθω πως εγώ γιορτάζω τα γενέθλιά μου 2 φορές. Η μια όταν γεννήθηκα και η άλλη όταν με την βοήθεια του χειρούργου μου Δρ Γιάννη Ιωάννου στην Λεμεσό κατάφερα και έχασα – χάνω ακόμη τα κιλά μου. Αξίζει όχι για το τι θα πουν οι άλλοι αλλά για την Χριστιάνα και την καινούργια ζωή που απέκτησε.

5. Γνωρίζω ότι αγαπάς πολύ τα παιδιά και σου αρέσει να βοηθάς. Είσαι μέλος ενός φιλανθρωπικού συλλόγου σωστά;
Λατρεύω τα παιδιά γι’ αυτό και το πρώτο μου πτυχίο είναι εκείνο της καθηγήτριας αγγλικών και γαλλικών. Μου αρέσει να τους προσφέρω γνώση και βοήθεια σε ότι θα τα βοηθήσει να πορευτούν σωστά στην ζωή τους, τουλάχιστον με κάποια αρχικά εφόδια γνώσης.
Ζούσα για πέντε χρόνια στο Λονδίνο όπου εργαζόμουν σαν προσωπική βοηθός του παιδιάτρου Δρ Michael Markiewicz (κι ακόμη εργάζομαι εξ αποστάσεως στην ίδια θέση). Εκεί άρχισε η επαφή μου με το ίδρυμα. Είναι μια υπέροχη ομάδα ανθρώπων, η οποία απαρτίζεται από γιατρούς, ψυχολόγους, νοσοκόμες και απλούς εθελοντές. Η κύρια ασχολία μας είναι η άμεση δράση ενάντια σε κάθε είδους βία είτε λεκτική είτε σωματική σε γυναίκες , παιδάκια ακόμα και σε άντρες. Λέμε όχι στην βία γιατί σαν ίδρυμα πιστεύουμε στην αγάπη και στην σωστή επικοινωνία ούτως ώστε όλοι οι άνθρωποι να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.

6. Είσαι αφοσιωμένη στην δουλειά σου όμως ονειρεύεσαι κάτι εντελώς διαφορετικό. Τι είναι αυτό που σε ελκύει στην τέχνη του make up;
Γιώτα μου από πολύ μικρή ήμουνα μπροστά στον καθρέφτη της μαμάς μου δοκιμάζοντας όλα της τα προϊόντα ομορφιάς και παίζοντας μαζί τους στο πρόσωπό μου. Θυμάμαι, αν και τοσοδούλα, το πόσο όμορφα ένιωθα. Μετά στο ίδρυμα όταν είχαμε γυναίκες που για τον α ή β λόγο η ζωή τις έστελνε κοντά μας, μια από τις θεραπείες μας ήταν να χρησιμοποιούμε καλλυντικά και με αυτό τον τρόπο τις κάναμε να νιώθουν και πάλι όμορφες, ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή τους. Χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι μόνο αυτό ήταν αρκετό. Υπήρχε ομαδική προσπάθεια από πολλούς ειδικούς.

7. Τί ονειρεύεσαι;
Ονειρεύομαι, και σίγουρα δεν θα μείνει ένα απλό όνειρο, να γίνω make up artist γι’ αυτό και πήρα την απόφαση και φοιτήσω στην σχολή της ILONA, η οποία για μένα είναι μοναδική.

8. Υπάρχει κάτι που σε φοβίζει;
Ο θάνατος των δικών μου ανθρώπων για τους οποίους δίνω και την ψυχή μου.

9. Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε ένα χρόνο από σήμερα;
Με το πτυχίο μου στο χέρι να κάνω τον κόσμο ομορφότερο με τις «μπογιές» μου.

10. Με ποιο μήνυμα θα ήθελες να κλείσουμε την όμορφη συζήτηση μας;
Ο κάθε άνθρωπος όταν θέλει μπορεί. Πολεμάτε για τα θέλω σας όσο ανηφορικός και αν είναι ο δρόμος και, πιστέψετέ με, όταν υπάρχει η υγεία μας όλα τα άλλα έρχονται.