Η μελωδία της δικής σου ευτυχίας

12 Ιούν Η μελωδία της δικής σου ευτυχίας

Τα βράδια του καλοκαιριού είναι μεγάλα. Οι ώρες φτάνουν και περισσεύουν για να τελειώσεις τις υποχρεώσεις σου, να ηρεμήσεις, να σκεφτείς. Να ψαχουλέψεις στην ψυχή και στο μυαλό σου. Αρκεί να το θέλεις. Να μην το αποφεύγεις από φόβο για όσα θα βρεις κι όσα θα μπεις στη διαδικασία να αποδεχτείς ή να αλλάξεις.

Συνειδητοποιείς ότι πολλές φορές βάζεις φραγή στην εσωτερική σου επικοινωνία. Ότι άλλα θέλει η καρδιά σου, φωνάζει και αποζητά, αλλά δεν ακούγεται. Φοβάσαι τους «μπελάδες» και κλείνεις τα αυτιά σου στη μελωδία της χαράς, της ξεγνοιασιάς και της απόλαυσης. Έχεις συνηθίσει κι έχεις βολευτεί σε μια πραγματικά στενάχωρη και άβολη κατάσταση. Λες και πιστεύεις ότι, με μαθηματική ακρίβεια, αν χαλαρώσεις κι αφεθείς, αν ξεφύγεις από τα δικά σου όρια, θα σου βγει σε κακό.

Το χειρότερο όλων είναι πως, συχνά, πιέζεις τον εαυτό σου να στέκεται ακίνητος, αμήχανα και μουδιασμένα, στο κέντρο μιας τεράστιας δίνης. Σε καθηλώνει η βαβούρα που ακούγεται σαν ξεκούρδιστη μπάντα με μαέστρο τη θλίψη και την κατήφεια. Μπορεί να είναι όλα δημιούργημα του υποσυνείδητού σου. Από στιγμές που ζωγράφισαν μέσα σου μαύρες μουτζούρες με ανεξίτηλο χρώμα.

Σήκω. Κίνησε το σώμα σου ελεύθερα. Δεν υπάρχει λόγος να ακινητοποιείσαι. Είσαι εδώ. Η ενέργεια ρέει και αποκτά θετικό πρόσημο, αν της το επιτρέψεις. Χρειάζεσαι λίγη προσπάθεια για να κουρδίσεις σωστά τις χορδές της ευτυχίας. Ξέρεις τις νότες. Απλά δεν τις αφήνεις να ηχήσουν. Ξέρεις να παίζεις τον δικό σου ρυθμό. Άκου τον ρυθμό αυτό. Κι άσε το νου και την καρδιά σου να συνοδεύσουν το σώμα σου σε έναν υπέροχο χορό που θα σε πάει εκεί που ονειρεύεσαι. Άσε τις σκέψεις να περνούν και να φεύγουν. Νιώσε και προχώρα. Μπορείς.