H ζωή μετά…

11 Φεβ H ζωή μετά…

Με την ευχή να τελειώσει γρήγορα η πανδημία και να επιστρέψει η ζωή μας στην κανονικότητα…

Η ζωή μετά… Πότε μετά;

Ένας χρόνος πλέον. Μια μάχη με έναν αόρατο εχθρό. Και μια ζωή που μπήκε στον πάγο.

Μου λες να κάνω υπομονή και σου λέω να αντέξεις.

Με κρατάς όρθια και προσπαθώ να σε στηρίζω όσο μπορώ. Γι’ αυτό το αύριο που η ανθρώπινη, αισιόδοξη φύση μας οραματίζεται πιο φωτεινό και πιο ζεστό.

Μας έλλειψαν οι αγκαλιές. Ακόμη κι εκείνα τα βλέμματα σε απόσταση αναπνοής.

Στερηθήκαμε την επαφή που αλλάζει την κάθε μας μέρα. Αυτή που διώχνει τα σύννεφα και φέρνει το λαμπερό ήλιο στον ουρανό που κοιτάζουμε αναπολώντας.

Πόσο όμορφο να διαπερνούν οι ηλιαχτίδες του τα σώματα μας, να φτάνουν στην καρδιά και σε κάθε κύτταρό μας που έχει παγώσει, που έχει μπει σε μια βασανιστική κι ατέλειωτη αναμονή.

Σκέψεις, όνειρα, αντίστροφη μέτρηση που αρχίζει, σταματά και πάλι από την αρχή.
Όλα βασίζονται στη λέξη μετά. Μετά; Μα νόμιζα ότι η ζωή είναι τώρα.

Που πήγε το τώρα λοιπόν; Με ποιο δικαίωμα μας το έκλεψαν και για πόσο θα πρέπει να ζούμε χωρίς αυτό;

Μαζεύονται οι στιγμές που δε μιλήσαμε, δεν ειδωθήκαμε, δεν ανταλλάξαμε χτυποκάρδια, ματιές, αγγίγματα, σιωπές.

Οι εικόνες θολώνουν και οι φιγούρες ξεμακραίνουν. Ας μην κρατήσει άλλο αυτή η φάρσα.

Η ζωή μετά δεν μπορεί παρά να είναι λειψή. Χωρίς παρόν δε χτίζεται άρτιο το μέλλον.

Θέλουμε τώρα. Όχι μετά!