Πως επιλέγουμε τα αποκριάτικα κοστούμια για εμάς και τα παιδιά μας;

24 Φεβ Πως επιλέγουμε τα αποκριάτικα κοστούμια για εμάς και τα παιδιά μας;

Απόκριες λοιπόν! Ώρα να βάλουμε κέφι και φαντασία και να ντυθούμε ότι επιθυμεί και εμπνευστεί ο καθένας μας! Πως επιλέγουμε την αποκριάτικη στολή μας; Πως ντύνουμε τα παιδιά μας και τι μπορεί να σημαίνει αυτό;

Στις πολύ μικρές ηλικίες συχνά επιλέγουμε να ντύσουμε τα παιδιά μας ζωάκια. Είναι αλήθεια ότι τα μικρά παιδιά είναι συνδεδεμένα με τα μικρά ζώα και εμείς ως ενήλικοι συνεχίζουμε να τα συνδέουμε με αυτά, αποκαλώντας τα μάλιστα πολύ συχνά με το όνομα ενός ζώου (κουνελάκι μου, γατάκι μου κλπ). Μάλιστα, ακόμα και τον ερχομό ενός παιδιού τον έχουμε συνδέσει με ένα ζώο, με τον πελαργό. Άλλωστε στα περισσότερα βιβλία και παραμύθια για βρέφη και μικρά παιδιά οι ήρωες είναι ζωάκια, πιθανόν έτσι ώστε το παιδί να ακούσει, να δει και να κατανοήσει πράγματα, αποδίδοντάς τα όμως σε ένα ζωάκι και όχι άμεσα στο ίδιο.

Μετά τη βρεφική ηλικία, κάνει την εμφάνισή της η μόδα λοιπόν. Η αποκριάτικη στολή προσαρμόζεται ανάλογα με το ποιοι τηλεοπτικοί ήρωες είναι επίκαιροι τη συγκεκριμένη περίοδο. Τα κοστούμια αυτά πιθανόν δεν θα κυκλοφορούν μετά από ένα ή δύο χρόνια, ούτε φυσικά πρόκειται να ξαναφορεθούν. Τέτοιου είδους τάσεις είναι απλώς και μόνο θέμα διαφήμισης. Το παιδί θέλει να είναι μέσα στη μόδα, καθώς η αυτοεκτίμησή του εξαρτάται κατά ένα μεγάλο ποσοστό από την αποδοχή που θα έχει από τους συνομήλικούς του και από την ένταξή του στην ομάδα. Θα αισθανθεί ασφάλεια και αυτοπεποίθηση μόνο εάν καταλάβει ότι οι φίλοι του το εγκρίνουν. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι συχνά στις ηλικίες αυτές (προσχολική και σχολική), η αναγνώριση της αξίας του άλλου περνάει κυρίως μέσα από την εξωτερική εμφάνιση.

Φυσικά, υπάρχουν και τα κλασικά αποκριάτικα κοστούμια, που είναι σταθερά στη μόδα και σχετίζονται άμεσα με την ψυχολογική έννοια των ρόλων στους οποίους παραπέμπουν. Στα παιδιά αρέσει πολύ να υποδύονται κάποιον, επειδή μπαίνουν σε άλλους ρόλους, δοκιμάζοντας έτσι τις δυνατότητές τους και πραγματοποιώντας κρυφές ή φανερές επιθυμίες τους. Χαίρονται πολύ κάνοντας πράγματα που δεν μπορούν να τα κάνουν όταν είναι ο «πραγματικός» εαυτός τους. Για τον λόγο αυτό επιθυμούν να μεταμφιέζονται πολύ συχνά και εκτός αποκριάτικης περιόδου. Τα παιδιά συνήθως τείνουν να μιμηθούν τους παραδοσιακούς και κοινωνικά κατασκευασμένους ρόλους, είτε κάποιον διαχρονικό πολεμιστή (νίντζα, ιππότη, πειρατή, Zορό κ.λπ.) είτε ένα βασιλιά ή πρίγκιπα αν πρόκειται για αγόρια, και μια βασιλοπούλα, πριγκίπισσα, νεράιδα, καλή μάγισσα ή μπαλαρίνα αν πρόκειται για κορίτσια, γιατί έχουν διδαχτεί ότι αυτοί οι χαρακτήρες «κερδίζουν» στο τέλος των παραμυθιών.

Η αποκριάτικη βιομηχανία, έχει βρει ορισμένες σταθερές και διαχρονικές προτάσεις σε κοστούμια που παραπέμπουν σε χαρακτήρες. Το αγόρι που θα επιλέξει μια στολή υπερήρωα ή καλού πρίγκιπα ή πολεμιστή, δεν σκέφτεται τόσο ότι είναι στη μόδα, αλλά μάλλον φαντάζεται τον εαυτό του να σώζει τον κόσμο και να εξολοθρεύει το κακό ή ότι έχει χρήματα, εξουσία, είναι γενναίο, δυνατό και παράλληλα αντικείμενο θαυμασμού. Και φυσικά μέσα από την αποκριάτικη ταυτότητα του παιδιού εκπληρώνονται και οι φαντασιώσεις των γονέων για το πώς θα επιθυμούσαν να δουν το παιδί τους.

Αντίστοιχα, το κορίτσι που θα επιλέξει μια ονειρεμένη στολή πριγκίπισσας ή νεράιδας, ονειρεύεται με ρομαντισμό τις ηρωίδες των κλασικών παραμυθιών, με τις οποίες μεγαλώνει, περιμένοντας ότι εντέλει θα το σώσει και θα το οδηγήσει στην ευτυχία ένας πρίγκιπας ή ακόμα και ένας… σπάιντερμαν, γιατί στα παραμύθια όλα επιτρέπονται, όλα είναι δυνατά και έχουν αίσιο τέλος. Η εξουσία στην περίπτωση των κοριτσιών δεν κερδίζεται με σπαθιά και τόλμη, αλλά με τη γοητεία. Φυσικά και στις επιλογές των κοριτσιών παίζει ρόλο η οικογένεια και οι φαντασιώσεις της για το κορίτσι αλλά και για τους κοινωνικούς ρόλους που θα κληθεί να εκπληρώσει.

Σύμφωνα με μελέτες, οι μεταμφιέσεις και οι επιλογές μας πολύ συχνά σχετίζονται με τους μηχανισμούς άμυνας του “Εγώ” μας. Επιλέγουμε κάτι που πιθανόν έρχεται να αντιμετωπίσει έναν φόβο μας. Άλλο ένα κριτήριο είναι ένα πρότυπο στο οποίο αγωνιζόμαστε να μοιάσουμε. Και τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικες συχνά επιλέγουν (συνειδητά ή ασυνείδητα) ένα κοστούμι που τους αποδίδει έναν ή περισσότερους εντελώς διαφορετικούς ρόλους από αυτούς τους οποίους υποδύονται στην καθημερινότητά τους, γεγονός που αποδεικνύει ότι το καρναβάλι επιτρέπει να αναδείξουμε καλά κρυμμένες πτυχές της προσωπικότητάς μας και αυτό μας αρέσει γιατί επιτρέπει τη διαφοροποίησή μας από την κανονικότητα. Με βάση τα παραπάνω, καλό θα ήταν ως γονείς να προσπαθούμε να μην υποχρεώνουμε το παιδί μας να πάρει κάποια στολή που αρέσει σε εμάς, ή αντίστροφα να του απαγορεύουμε τις αποκριάτικες στολές που παραπέμπουν σε ήρωες που δεν μας αρέσουν. Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι οι Απόκριες είναι μια περίοδος που ουσιαστικά «επιβάλλεται» το παιχνίδι προσποίησης ρόλων και όλοι μας θέλουμε να εκφραστούμε ελεύθερα.