Μυρίζει φωτιά, μυρίζει καμένο.

07 Αυγ Μυρίζει φωτιά, μυρίζει καμένο.

Μυρίζει φωτιά. Μυρίζει καμένο. Στάχτες παντού.

Τα μάτια δακρύζουν. Η αναπνοή βαραίνει. Ο πονοκέφαλος γίνεται όλο και πιο έντονος. Πασχίζεις να σταθείς όρθιος. Η αγωνία κορυφώνεται, ο φόβος και το ένστικτο επιβίωσης παλεύουν με την τόλμη και τη θέληση να καταθέσεις όλες σου τις δυνάμεις για να νικήσεις τις φλόγες.

Πόσο γρήγορα μπορεί να χαθεί ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο,  μια περιουσία… Όσο γρήγορα μπορεί να κοπεί το νήμα της ζωής. Οποιασδήποτε ζωής. Οποιουδήποτε ανθρώπου. Εδώ δε χωράνε διακρίσεις. Όμως η ζωή δε γυρίζει πίσω. Ένας λάθος υπολογισμός, μια λάθος κίνηση και θα είναι αργά.

Σε κάθε τέτοια, δύσκολη στιγμή, περνούν 1000 σκέψεις από το μυαλό. Κι ύστερα αδειάζουν όλα. Η αίσθηση του χρόνου χάνεται. Ερωτήματα, κενά και σενάρια θα έρθουν αργότερα, όταν, μετά την απόλυτη σιωπή, θα ακολουθήσει ο απολογισμός.

Η κλιματική αλλαγή άνοιξε την αυλαία για να παιχτεί η τραγωδία αυτή άραγε; Βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να ξετυλίξουν το “ταλέντο” τους άνθρωποι με επικίνδυνες ορέξεις κι αρρωστημένα μυαλά. Η ανθρώπινη φύση στρέφεται ενάντια στην ίδια τη ζωή. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Η επόμενη μέρα, όταν έρθει, χαρακτηρίζεται από θλίψη, απογοήτευση και πόνο. Την ίδια ώρα ορισμένοι τρίβουν τα χέρια τους με ευχαρίστηση. Χωρίς συνείδηση, χωρίς ντροπή. Ξεχνούν όμως κάτι βασικό. Ότι ζουν στον ίδιο πλανήτη. Κι όταν η φύση θα «εκδικηθεί», δε θα ξεχωρίσει ποιοι έφταιξαν, ποιοι έχουν δύναμη και πλούτο. Τότε όλοι θα υποστούμε τις συνέπειες.