Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις

06 Οκτ Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις

Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους μας συνδέουν τόσα πολλά κι ας μας χωρίζουν χιλιόμετρα, διαφορετικές πορείες, επιθυμίες, διαφορετικά ωράρια, προγράμματα, όνειρα. Παρόλα αυτά οι ζωές μας και οι ψυχές μας είναι τόσο κοντά. Τέμνονται, διακλαδίζονται, περιπλέκονται αλλά ταυτόχρονα είναι παράλληλες.

Αυτή η φίλη σου που είναι μακριά, τη βλέπεις κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, μιλάτε πολύ σπάνια, κι όμως είναι σα να μην χάσατε ούτε μια μέρα μαζί. Ο αγαπημένος σου «κολλητός», που μεγαλώσατε χέρι χέρι, ξενιτεύτηκε μετά τις σπουδές του αλλά είναι πάντα εκεί όταν τον χρειαστείς και το ίδιο είσαι κι εσύ για εκείνον. Εκείνος ο ένας, ο ξεχωριστός και διαφορετικός που γνώρισες, που αγάπησες αλλά δεν καταφέρατε να ενώσετε τους δρόμους σας, κι όμως έχετε μια απίστευτη χημεία και επικοινωνία.

Μιλάμε για αυτούς τους ανθρώπους που νιώθεις ότι η ύπαρξή τους και μόνο σου δίνει δύναμη. Δε χρειάζεται η φυσική τους παρουσία. Αισθάνεσαι ότι βρίσκονται στο πλευρό σου και είναι εκεί για να σε ακούσουν, να σου πουν μια γνώμη, να σε στηρίξουν, να σου στείλουν μόνο θετική ενέργεια. Γνωρίζεις κι εσύ, αλλά και εκείνοι, ότι όποτε χρειαστεί μπορείτε να επικοινωνήσετε, να βοηθήσετε ο ένας τον άλλο. Να πείτε: «Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις».

Είναι περίεργο να περιβάλλεται κανείς από τόσους φίλους, γνωστούς και αγνώστους που ζουν και κυκλοφορούν κοντά του και παρόλα αυτά να νιώθει σαν να είναι ο μοναδικός κάτοικος της γης. Κι από την άλλη, να υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που βρίσκονται μακριά αλλά και μόνο στη σκέψη τους γεμίζει ο κόσμος χρώματα, εικόνες, συναισθήματα, μουσική. Αυτοί λοιπόν αξίζουν. Αξίζουν μια παντοτινή θέση στο μυαλό, στην καρδιά, στη ζωή μας.