Το κακό που κάνεις μένει σ’ εσένα. Το καλό που κάνεις επιστρέφει σ’ εσένα.

13 Νοέ Το κακό που κάνεις μένει σ’ εσένα. Το καλό που κάνεις επιστρέφει σ’ εσένα.

“Το κακό που κάνεις μένει σ’ εσένα. Το καλό που κάνεις επιστρέφεις σ’ εσένα.”

Δεν είναι βέβαιο όπως και τίποτα άλλο σε αυτή τη ζωή. Αλλά η καλοσύνη ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, με την προϋπόθεση ότι μιλάμε για την ειλικρινή, πηγαία καλοσύνη. Η συζήτησή μας αφορή στην αρετή αυτή που λίγοι άνθρωποι κατακτούν ανά τον κόσμο, μιας και σήμερα έχει την τιμητική της.

Η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης (World Kindness Day) καθιερώθηκε το 2000 με πρωτοβουλία του Παγκοσμίου Κινήματος Καλοσύνης (World Kindness Movement) και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 13 Νοεμβρίου.

Ποια άλλα είδη καλοσύνης συναντάμε εκτός από εκείνη που αφθόρμητα και αβίαστα δείχνουν οι πραγματικά καλοσυνάτοι άνθρωποι;

Υποκριτική καλοσύνη

Κάθε τόσο, εκεί που σερφάρετε στο διαδίκτυο, χτυπά στο μάτι σας μια άσχημη και πολλές φορές τραγική είδηση που διακόπτει την αμέριμνη ενασχόλησή σας.

Μπορεί κάποιος να δημοσιεύει ότι έχασε τη δουλειά του ή έχασε έναν πολύ αγαπημένο του άθρωπο. Εκείνη την ώρα αισθάνεστε ότι πρέπει να απαντήσετε. Δεν μπορείτε απλώς διαβάσετε τον πόνο αυτού του ατόμου και να προσπεράσετε. Όλοι θέλουμε να είμαστε ευγενικοί, αλλά τι είναι πραγματικά καλοσύνη; Ίσως για παράδειγμα γράψετε: «Λυπάμαι πολύ, ελπίζω να είσαι ΟΚ. Παρακαλώ ενημέρωσέ με αν υπάρχει κάτι που χρειάζεσε. ” Και το χρέος σας ολοκληρώθηκε, η συμπάθεια εκδηλώθηκε και είστε ελεύθεροι να συνεχίσετε το scroll down. 

Ένα τέτοιο μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν θα έκανε ποτέ πραγματικά κάποιον να αισθάνεται ότι μπορεί να βασιστεί σε όποιον το συνέταξε. Αυτό δεν είναι καλοσύνη: είναι μια υποκριτική και ανειλικρινής έκφραση. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι μια καλοπροαίρετη αλλά αδέξια προσπάθεια έκφρασης συμπόνοιας και ανησυχίας για κάποιον. Αλλά είναι ένας κακός τρόπος να το κάνουμε. Εκφράζουμε μια προσφορά υποστήριξης που δεν εννοούμε και δεν έχουμε πρόθεση να συνεχίσουμε, απλά για να καθαρίσουμε τη συνείδησή μας, να πάρουμε όλα τα κοινωνικά εύσημα προσφέροντας δημόσια υποστήριξη χωρίς κανένα από τα κόστη που μπορεί πραγματικά να απαιτεί η ουσιαστική υποστήριξη. Το μόνο που καταφέραμε να κάνουμε είναι να ενισχύσουμε τη δική μας εικόνα στα μάτια του εαυτού μας και των ανθρώπων γύρω μας.

Χειριστική καλοσύνη

Είχατε ποτέ αυτό το άβολο συναίσθημα όταν κάποιος σας φέρεται με ένα ασυνήθιστο επίπεδο καλοσύνης; 

Κάτι δε σας κολλάει, αργείτε να ανταποκριθείτε και δεν μπορείτε να μην κάνετε αυτή τη σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού σας: “Τι να θέλεις άραγε; ” Οι περισσότεροι από εμάς μπορούν να σκεφτούν τις στιγμές που έχουμε προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουμε τη γοητεία μας για να μη μας γράψει ο τροχονόμος ή όταν προσπαθούμε να πετύχουμε κάποια εξυπηρέτηση σε μια δημόσια υπηρεσία.

Όσο περισσότερο εκτίθενται οι άνθρωποι σε αυτήν την ψεύτικη καλοσύνη, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να πιστεύουν ότι κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για το πώς πηγαίνει η μέρα τους κλπ. Ακόμη και αυθεντικές αλληλεπιδράσεις θα αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Ξαφνικά αυτή η ωραία, φιλική συνομιλία που ανυψώνει το πνεύμα σας στη μέση μιας εργάσιμης ημέρας στιγματίζεται με υποψίες.

Υπερβολική γλύκα

Είχατε ποτέ κάποιον που ήθελε τόσο πολύ να σας δείξει ότι του αρέσετε, ότι νοιάζεται, ότι είναι καλός άνθρωπος, αλλά σε βαθμό που απλά να σας πνίγει; Είναι αυτή η καλοσύνη… σακχαρίνης. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να έχουν τις καλύτερες προθέσεις – πραγματικά θέλουν να κάνουν τους γύρω τους να αισθάνονται καλά. Αυτή η μορφή καλοσύνης καταλαβαίνει ότι το αντικείμενο ή πιο σωστά οι αποδέκτες της καλοσύνης πρέπει να είναι άλλοι άνθρωποι, αλλά παρανοεί τον στόχο της καλοσύνης. Κι ο στόχος σίγουρα δεν είναι να κάνουμε τους άλλους να νιώθουν υπέροχα όλη την ώρα χρησιμοποιώντας μια γλύκα που κοντεύει να σκοτώσει. 

Μήπως τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι; Εσείς έχετε καλοσύνη μέσα σας; Πότε την εκδηλώσατε τελευταία φορά;