Σκέψεις θερινής νυκτός | Τον Αύγουστο που μου χρωστάς

31 Αυγ Σκέψεις θερινής νυκτός | Τον Αύγουστο που μου χρωστάς

Tελευταίο βράδυ του Αυγούστου. Ένα ακόμη ζεστό και υγρό βράδυ του καλοκαιριού, το οποίο με τίποτα δεν προμηνύει το τέλος της εποχής αυτής. Αλήθεια, εσάς σας χρωστούν κάποιον Αύγουστο; Εμένα μου χρωστούν διάφοροι αρκετά, αλλά Αύγουστο, αν θα ζητούσα δεν ξέρω. Ποτέ δεν ήταν ο αγαπημένος μου μήνας. Είναι ο τελευταίος του καλοκαιριού, των διακοπών, της ξεγνοιασιάς, της καλοκαιρινής φιλίας και του καλοκαιρινού έρωτα, γι’ αυτό δεν τον συμπάθησα ποτέ ιδιαίτερα. Κρύβει μια μελαγχολία κάπου.

Βέβαια, αν το καλοσκεφτείς, έχει και τα θετικά του. Τα σύκα, για παράδειγμα ( αυτά τα άτιμα που δεν ευχαριστήθηκα ποτέ γιατί παχαίνουν). Την μειωμένη κίνηση στους δρόμους των μεγαλουπόλεων. Τις οικογενειακές διακοπές. Τις εκπτώσεις. Ας μην τα… αποδομήσω όλα τώρα. Αξία υπάρχει στο καθετί, αρκεί να μπορέσεις να τη δεις και να την αναγνωρίσεις. Είμαστε όμως φτιαγμένοι να ζητάμε πάντα το καλύτερο, το περισσότερο, το τέλειο, το ιδανικό. Δηλαδή, καμιά φορά, κυνηγάμε το άπιαστο και ουτοπικό, αντί να χαρούμε όλα όσα έχουμε καταφέρει και έχουμε αποκτήσει.

Ας έρθει λοιπόν το φθινόπωρο. Να δροσίσει λιγάκι να νιώσουμε όλοι μας καλύτερα. Να ανασυνταχτούμε, να μπούμε σε πρόγραμμα. Μόνο να μην ξεχνάμε να κάνουμε καθημερινά μια μικρή παύση και να εκφράζουμε την ευγνωμωσύνη μας για το τώρα, για την κάθε στογμή που ζούμε. Όλα θα βρουν το δρόμο τους και όλα θα γίνουν στο άμεσο ή απώτερο μέλλον, αν πραγματικά το θέλουμε και το προσπαθούμε με όση ενέργεια κρύβουμε μέσα μας. Καλώς να ορίσει ο Σεπτέμβρης!

Α! Κι εκείνο το τραγουδάκι που λέει για τον χρωστούμενο Αύγουστο, άντε, ας το ακούσουμε μέρα που είναι. Πέρα απο τα αστεία, είναι ένα όμορφο τραγούδι με την υπέροχη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου.