«Πάμε μια βόλτα…»

25 Δεκ «Πάμε μια βόλτα…»

Ξημέρωσε!!! Είναι Χριστούγεννα! Μόλις άνοιξα τα μάτια μου και δεν μπορώ να περιμένω! Εύχομαι να δω αυτό που περιμένω. Και ναι!! Όλα είναι…λευκά έξω!!! Κι ο ήλιος λάμπει. Πως να αντισταθώ; Θα προλάβω; Έχω ετοιμάσει ήδη τα ρούχα μου για τη βόλτα στο χιόνι.

 Σε 10 λεπτά είμαι έτοιμη. Ντυμένη ζεστά, με ένα μυρωδάτο καφέ στο ένα χέρι και τον Donut, τον σκύλο μου, να κλαψουρίζει από ανυπομονησία. Ανοίγοντας την πόρτα, το κρύο με κάνει να ξυπνήσω ακόμη περισσότερο. Απόλυτη ησυχία. Τόσο όμορφη, κατάλευκη ησυχία…Όλοι κοιμούνται! Αλλά εγώ δε θα χάσω λεπτό από αυτή την όμορφη μέρα!

Περπατάω με αργά βήματα, παρατηρώντας τα αποτυπώματά μου. Το τραγούδι μου παίζει στο ραδιόφωνο! «Πάμε μια βόλτα, πάμε εγώ κι εσύ…». Σκέφτομαι, εισπνέοντας τον καθαρό αέρα με κλειστά μάτια. Μήπως όλοι μας δεν αφήνουμε το στίγμα μας σε ότι κάνουμε; Όπως τα παπούτσια μας στο χιόνι. Τι καλά όμως να ήταν όλα στη ζωή τόσο αγνά και καθαρά όσο το χιόνι…

Δεν μπορώ να καταλάβω πως ξεκίνησε η κακία, η ζήλια, ο δόλος, το μίσος, η μικροπρέπεια και όλα όσα χαλάνε την αρμονία και την αύρα του μυαλού μου, του κόσμου μου. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι τι κάνω εδώ. Αλλά πάλι αν ήταν όλα ρόδινα, δε θα ήταν βαρετά; Πολύ πιθανό. Δε θα μελαγχολήσω σήμερα!

Λοιπόν! Ανασυγκρότηση! «Αυτή η φατσούλα φτιάχτηκε μόνο για να γελάει. Για να είναι χαρούμενη!». Αυτό μου το είπε μια μέρα μια αγαπημένη φίλη. Και δε θα το ξεχάσω ποτέ. Θέλω να το σκέφτεστε όλοι! Σβήνω ότι μπερδεύει τις σκεψεις μου. Ότι θολώνει τα μάτια μου. Ότι παγώνει το χαμόγελό μου. Ώρα να γυρίσω σπίτι. Η γιορτή μόλις άρχισε!! Και δε θα την χάσω για κανένα λόγο!!

Καλά Χριστούγεννα!!!