Μια φορά κι έναν καιρό…

07 Σεπ Μια φορά κι έναν καιρό…

Μια φορά κι έναν καιρό… Και γιατί όχι πάντα; Γιατί όχι κάθε μέρα; Δικαιούμαστε να μείνουμε για πάντα παιδιά και να αποζητούμε το καθημερινό μας παραμύθι πριν το βραδινό ύπνο ή και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ποιος ορίζει την ηλικία που πρέπει να πάψουμε να πιστεύουμε στα παραμύθια;

Επειδή η ζωή δεν είναι ποτέ ιδανική και ονειρεμένη, αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει και οι άνθρωποι, μετά την ενηλικίωσή τους ειδικά, να γίνουν πεζοί, προσγειωμένοι. Όλοι έχουμε δικαίωμα να διατηρήσουμε την παιδικότητά μας. Να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε πριγκίπισσες, νεράιδες, πρίγκιπες και happy end. Nα ονειρευόμαστε με τα μάτια ανοιχτά και να κοιμίζουμε τον εαυτό μας αγκαλιά με την αθωότητα, τη ελπίδα και τη νεραϊδόσκονη.

Η ωριμότητα ενός μεγάλου μπορεί να συμβαδίσει με τις ιστορίες των παραμυθιών. Υπάρχον στιγμές που έχεις ανάγκη από μια όμορφη ιστορία που σου υπόσχεται ένα γενναίο και αξιοθαύμαστο ήρωα, περιπέτεια, δράση, πολλά όμορφα συναισθήματα και, το σημαντικότερο, ένα αίσιο τέλος. Η τροφή που αναζητά η ψυχή και ο νους μας, κάποιες φορές είναι απλή και βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα.

Μπορεί να σκέφτεστε ότι τα παραμύθια είναι ανούσια και δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή ζωή. Κι όμως. Έχετε αναρωτηθεί πως θα ήταν αυτή η ζωή χωρίς όνειρα, χωρίς φαντασία, χωρίς δημιουργικότητα, έμπνευση και ελπίδα; Όλα χρειάζονται και όλα παίζουν το ρόλο τους. Ίσως να μην έρθει ποτέ ο ιππότης με το άσπρο άλογο, αλλά αν δεν τον ονειρευτείς, δεν θα τον συναντήσεις ποτέ. Μπορεί ο λύκος να μην είναι υπαρκτός, αλλά να χρειάζεσαι τη δύναμη να παλέψεις απέναντι σε αυτό που σε τρομάζει, απέναντι σε έναν διαφορετικό «λύκο». Και σίγουρα ξέρεις ότι δεν υπάρχουν δράκοι, αλλά χρειάζεσαι μια υπενθύμιση ότι οι όποιοι «δράκοι» μπορούν να ηττηθούν.

Μη με ρωτήσετε πιο είναι το αγαπημένο μου παραμύθι, γιατί φτιάχνω δικά μου κάθε μέρα. Μη με ρωτήσετε αν κατάφερα να ζήσω το δικό μου παραμύθι. Ίσως ναι, ίσως όχι. Το βασικότερο όλων είναι ότι ο καθένας και η καθεμιά μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται και να θέλει ότι ονειρεύεται, ακόμη κι αν δεν το αποκτήσει ποτέ η ακόμη κι αν το αποκτήσει και το χάσει. Ο καθένας και η καθεμιά μας αξίζει να ζήσει το δικό του «Και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα…».