Κι εσείς σε αναμονή;

16 Μαρ Κι εσείς σε αναμονή;

Εδώ είμαστε πάλι με ένα αγαπημένο θέμα. Πόσοι φτιάξατε και φέτος λίστα με τους στόχους και τις επιθυμίες σας; Να σηκώσετε το χέρι ψηλά! Χμμμ. Κι εσείς σε αναμονή ε;

Είμαστε στο κατώφλι της άνοιξης. Η φύση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ανθίσει. Το ίδιο κι όλοι οι άνθρωποι. Όλοι βρισκόμαστε σε αναμονή.

Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε πάλι, μαζεύοντας τα συντρίμια μιας πανδημίας που δε λέει να τελειώσει. Συντρίμια σωματικά, ψυχικά, οικονομικά και κοινωνικά. Κανείς δεν έμεινε ανεπηρέαστος.

Ίσως τώρα να σκέφτεσαι τους αναίσθητους, ασυνείδητους, απροσάρμοστους, ταραξίες. Τους μάγκες που δεν τους πάτησε τελικά το τρένο. Κάποιους που ρισκάρουν όχι μόνο τη δική τους υγεία αλλά και την υγεία των υπολοίπων. Είδαμε τις εικόνες των καρναβαλιστών που δεν μπόρεσαν να συγκρατηθούν. Διασκέδασαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Γιατί πράγματι για κάποιους πιθανόν να μην υπάρχει. Και θα είναι με αμιγώς δική τους υπαιτιότητα!

Ελεύθεροι είμαστε φυσικά. Ο καθένας πράττει ό,τι καταλαβαίνει. Ο νους του ανθρώπου ( αν υπάρχει), όπως κι η ψυχή του, είναι άβυσσος. Αλλά τι θα γίνει με τις λίστες μας; Η κάθε μέρα είναι πλέον ίδια και τα βήματά μας, μπρος πίσω διαρκώς, δεν οδηγούν πουθενά. Θέλουμε να ανοίξουμε τα φτερά μας. Να βγούμε, να ζήσουμε, να δουλέψουμε, να ταξιδέψουμε, να ονειρευτούμε. Πως;

Θέλοντας και μη, η έλλειψη διάθεσης, η μιζέρια, η γκρίνια, μας επηρεάζει κάποιες στιγμές αναπόφευκτα. Εκεί χρειάζεται ένα κλικ. Ο εγκέφαλος θέλει μια σπρωξιά για να ξεκολλήσει. Να σκεφτεί λογικά αλλά και θετικά. Χωρίς βέβαια παραλογισμούς. Χωρίς κινήσεις που θα ιδοπεδώσουν ό,τι πετύχαμε με κόπο.

Κάνουμε υπομονή, προσέχουμε πολύ και σχεδιάζουμε την επόμενη μέρα. Γιατί θα έρθει. Δεν μπορεί. Μας το χρωστάει η ίδια η ζωή. Και πρέπει να το πιστέψουμε. Λίγο ακόμη και όλοι οι στόχοι μας θα επιτευχθούν, ένας ένας.