Ημέρα σπάνιων ανθρώπων

29 Φεβ Ημέρα σπάνιων ανθρώπων

Σκέψεων και προβληματισμών συνέχεια σήμερα. Καθισμένη σε ένα πανέμορφο, νεοκλασικό cafe , κοιτάζοντας τον κόσμο να τρέχει και τα αυτοκίνητα να προσπαθούν να κινηθούν, σταματώ και παγώνω το χρόνο.

Το μυαλό μου δεν το χωράει και δεν το αποδέχεται. Ξεχάσαμε να εκτιμούμε και ακόμη περισσότερο να αγαπάμε χωρίς κρυμμένα νοήματα και αναμενόμενα ανταλλάγματα. Συνδέσαμε τα πάντα με μια ανταμοιβή. Με ένα κέρδος.

Θα μου πείτε, μα είναι δυνατόν να τα προσφέρεις όλα δωρεάν; Να ξεπουλιέσαι; Εντάξει, ξέρω. Ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό πρέπει να τον ανταμείβουμε για να έχει κίνητρο και όρεξη. Όμως τι γίνεται στις ανθρώπινες σχέσεις; Δε θα πλησιάζουμε κανέναν άνθρωπο αν δεν έχει κάτι να μας δώσει; Δε θα δίνουμε χρόνο, συναισθήματα, δε θα επενδύουμε αν το «επιτόκιο» δεν είναι συμφέρον;

Κατηγορώ και τον εαυτό μου, κι όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι του επιρρίπτω άπειρες ευθύνες για ένα σωρό πράγματα. Δεν ανήκω στους ανθρώπους που ονομάζονται συμφεροντολόγοι. Της αρπαχτής. Του ξεζουμίσματος. Αλλά πιθανόν να θέλησα να εισπράξω κι εγώ κάτι από κάποια σχέση με ανθρώπους. Αλλά ποτέ χωρίς να δώσω. Και μάλιστα να ΔΩΣΩ…

Τυχαίνει πολλές φορές να νιώθουμε ότι θυματοποιούμαστε. Αν θυματοποιούμε και το αναγνωρίζουμε, τουλάχιστον κάνουμε ένα πρώτο βήμα για να μην το επαναλάβουμε. Τα αίτια της μετάλλαξής μας σαν είδος. Εύχομαι όποιο γονίδιο μεταλλάχθηκε να είναι υπολειπόμενο κι όχι επικρατούν. Για να μην περάσει σε μεγάλο ποσοστό των επόμενων γενεών.

Σήμερα είναι η Ημέρα Σπάνιων Παθήσεων. Θα ήθελα πολύ να καθιερωθεί η Ημέρα Σπάνιων Ανθρώπων. Κι αυτοί να γίνονται όλο και περισσότεροι ώστε να μη φτάνει μια μέρα να γιορτάζουν. Η αγάπη, η ειλικρίνεια και η ανθρωπιά είναι αρετές και χάρες που δεν πωλούνται και δεν αγοράζονται. Αυτό πρέπει να γίνει το πρώτο πράγμα που διδάσκεται ο καθένας μας, με συχνά και επαναλαμβανόμενα μαθήματα. Άλλωστε η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως.