«Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.»

17 Νοέ «Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.»

Η αγάπη μπορεί κάποιες φορές να εκδηλώνεται υπερβολικά; Μα είναι δυνατόν ένα τόσο όμορφο συναίσθημα να είναι…πολύ; Να πιέζει, να πνίγει, να δημιουργεί αίσθημα ασφυξίας στον αποδέκτη;

Μπορεί. Διότι, όπως είπε και ο γνωστός, υπέροχος συγγραφέας Μενέλαος Λουντέμης, «Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.» Αυτό βεβαίως έχει τριπλή, τουλάχιστον, σημασία. Πρώτον, η αγάπη δεν είναι πάντοτε αμοιβαία. Δεύτερον, δεν είναι πάντα ισότιμη μεταξύ των εμπλεκομένων. Τρίτον, έχει διαφορετική έννοια και ερμηνεύεται διαφορετικά από τον καθένα.

Συνεπώς, μπορεί να γίνει και πιεστική και ανυπόφορη, αλλά μπορεί επίσης όταν δεν εκδηλώνεται, να αμφισβητείται η ίδια η ύπαρξή της. Με απλά λόγια πρόκειται για ένα υπέροχο, μοναδικό, πολύπλευρο, πολυδιάστατο, σύνθετο, ασυμπίεστο, διφορούμενο συναίσθημα. Απαραίτητο και ζωτικής σημασίας για πολλούς, αδιάφορο, δεσμευτικό και καταπιεστικό για άλλους.

Όπως θέλει το νιώθει και το εκφράζει ο καθένας. Όπως το έμαθε, το βίωσε, το δέχτηκε, το φαντάστηκε. Ποιος θα βάλει όρια και κανόνες στον τρόπο που αγαπάς; Πως θα μετρήσει κανείς το μέγεθος της αγάπης; Ποιόν θα αγαπήσεις, πως, πόσο και πότε;

Αν έχετε απαντήσεις, μάλλον είστε τυχεροί. Χρόνια τώρα γράφονται άπειρες ιστορίες μητρικής, πατρικής, αδερφικής, συγγενικής, συντροφικής αγάπης. Με όμορφο, απλοϊκό, ή περίπλοκο σενάριο, αίσιο ή ατυχές τέλος. Ιστορίες με χαρά, ευτυχία, διάπλατα χαμόγελα ή δάκρυα, συντριβή και πόνο.

Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει αγάπη. Όποιος θέλει και μπορεί τη νιώθει, τη χαρίζει και δε νοιάζεται αν θα γίνει αποδεκτή, αν θα τη λάβει πίσω, αν θα του δώσει φτερά ή θα του κάψει την καρδιά και θα πρέπει να αναγεννηθεί με κόπο. Απλά την αισθάνεται. Την εκφράζει ή την κρατάει κλειδωμένη στα εσώψυχά του. Και δε χρειάζεται να πιέζεται και να πιέζει.

Είναι ωραίο να βρίσκεις ανταπόκριση, να σε διαπερνά η ζεστασιά της αγάπης που σαν ηλιαχτίδα τρυπώνει μέσα σου και φτάνει ως το τελευταίο και πιο βαθύ σου κύτταρο. Όμως είπαμε. Κάθε ρήμα που κλίνεται, έχει πολλά πρόσωπα. Κι ο καθένας μπορεί να μιλήσει για την αγάπη στο πρώτο ενικό. Εγώ αγαπώ…