Στενές επαφές τρίτου τύπου

15 Ιαν Στενές επαφές τρίτου τύπου

Το κακό έχει παραγίνει. Πλέον κάνουμε καθημερινή εξάσκηση στην κλίση δυο ουσιαστικών. Η επαφή, της επαφής, την επαφή, ω επαφή και το κρούσμα, του κρούσματος, το κρούσμα, ω κρούσμα, ενίοτε και στον πληθυντικό αριθμό.

Εκεί που τρέχεις να κάνεις απανωτά σελφ τεστ, ράπιντ τεστ και μετά μοριακό, μπας και κάποιο από τα προηγούμενα ήταν ψευδώς αρνητικό, ξεμπερδεύεις για λίγο και ξανά μανά. Σαν το τραγούδι της Βίσση. Σταματά, ξεκινά και ξανά μανά…

Ωιμέ ωιμέ φωνάζει το ρουθούνι, άτιμη κοινωνία ψελίζεις εσύ και η τσεπούλα σου κλαίει κι οδύρεται κι ετοιμάζεται να τραγουδίσει το νέο σουξεδάκι “που να βρω πέντε ευρώ”. Ε και κάπως έτσι κυλάει ο υπέροχος κατά τα άλλα χειμώνας.

Ένας χειμώνας που περιμέναμε αλλιώς μετά τις τρεις δόσεις του εμβολίου. Μετά τις στερήσεις, την απομόνωση, τις καραντίνες και όλα τα πρωτόγνωρα και πρωάκουστα των δυο προηγούμενων ετών.

Πάντως να ξέρεις, δεν πήγαν άδικα τα πήγαινε έλα στο εμβολιαστικό κέντρο. Καθόλου. Έσωσαν κόσμο! Κι εμένα μαζί. Που ήμουν πολύ στενή επαφή. Πιο στενή πεθαίνεις που λέμε.

Ήμουν σίγουρη ότι κόλλησα από τη μονάκριβη κόρη μου. Δίπλα δίπλα είμασταν και έβηχε πάνω μου πριν βγει θετικό το pcr της. Ένιωθα τον κυρ Κοβίντιο να κάνει πάρτυ και να τρίβει τις κεραίες του ευχαριστημένος που κατάφερε μ’ ένα σμπάρο δυο τριγώνια. Αλλά φευ!! Του την έφεραν τα αντισώματά μου.

Κι η Νίκη μου λίγο βήχα είχε μόνο. Εμβολιασμένη βλέπεις. Πως κόλλησε; Τα Χριστούγεννα. Η νεολαία δεν κρατιέται πια μέσα. Πήγε σε ένα από αυτά τα κλαμποειδή μέρη, όπως τα λέμε εμείς. Εκεί που η συγκέντρωση σταγονιδίων φουλ του κόβιντ ήταν ικανή να κολλήσει και το εμβόλιο το ίδιο.

Πάει κι αυτό. Το περάσαμε σχετικά ανώδυνα. Ευτυχώς. Αν όμως κολλούσαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες; Αν έσπαγε ο έξω από δω το ποδάρι του και είχαμε ιστορίες; Εμβολιασμένοι είναι όλοι. Αλλά ηλικιωμένοι και ευάλωτοι.

Εμβολιαστείτε μωρέ! Φορέστε μάσκες και να είστε όσο γίνεται προσεκτικοί και επιφυλακτικοί και υποψιασμένοι. Απ΄ όλα. Λίγη υπομονή ακόμη και θα το ξεπεράσουμε κι αυτό. Άντε. Και του χρόνου τέτοιο καιρό θα είμαστε ελεύθερα πουλιά πιστεύω.

Γιώτα Ροζάνα

Πνευμονολόγος – Συγγραφέας – Blogger